Zamanın Sessiz Tanıkları

Zamanın Sessiz Tanıkları

Yaşanan her gün bize bir  iz bıraksın istersek ne yaparız..

Tabi ki fotoğraf çekeriz..

Uzun yıllar tam bir fotoğraf meraklısı olarak anıldım.Tabi en amötörlerinden.

Gittiğim her yeri ,buluştuğum her arkadaşı mutlaka bıktırana kadar çekerdim.

Tabi o zaman bastırmak  derdi vardı da bir de..Etiler ‘de fotoğraf studyosu vardı

sürekli oraya verirdim baskıya..Beni görünce çok sevinirlerdi..Ohh yine bir sürü

fotoğraf diye..Tabi hangisi iyi hangisi kötü demeden bastırırdık tüm filmi..

Baskıdan sonra da iş bitmez,özenle tarih sırasında albümlere yerleştirme işi

olurdu.Son derece dikkat ettiğim bir özel uğraşıydı..

Daha sonra gelen arkadaşlar albümlere bakar,hatta arada kendi fotağraflarını

ayırır ,”vay bunu istiyorum,bundan bana niye bastırmadın ”telaşı yaşanırdı.Hatta

arada,beğendiklerini alanlar da…

Fotoğraf çekmeyi bu kadar heyecanlı kılan neydi diye hep düşünürdüm..Sanırım

anlara olan müthiş düşkünlüğüm..

Zaman tüm telaşı ile gelip geçerken,arkadaşlar,dostlar,aile veya tanıdıklar ile

yaşanan herşey gün geliyor,sadece fotoğraflarda yaşayan bir anıya dönüşüyor..

Bazen sessizce gözyaşı döktüğümüz,bazen kalp atışımızı değiştiren,bazen de kahkaha

ile güldüğümüz..İşte bu sessiz tanıklar,bize belki de hafızalarımızdan sildiğimiz bu

değerli anları sunuyorlar..

Hayatı yaşarken aslında o anın ne kadar değerli olduğunu çok  fark edemiyoruz.

Anne babamızın,sevdiklerimizin bazen yok olacaklarını,yaşadığımız yerin değişebileceğini,

hayatımızda çok önemli olan şeylerin sonraki yıllarda olamayacağını öğreniyoruz..

Sonra birgün,bir albüm çıkıyor karşımıza..Kaybettiklerimiz ile geçirdiğimiz neşeli günler,

onlarla gittiğimiz ,mutlu olduğumuz,güzel fotoğraflar..İşte o arada yeniden canlanıyor

o gün..Sanki yine o anda oluyoruz..Yüzümüzde bir tebessüm beliriyor bu fotoğrafların sayesinde.

iyi ki çekmişim diyorum ,bak nasıl da tekrar yaşıyorum hayatı ..

Hele o çocukluk fotoğrafları yok mu..Çoğu zaman,yaşadığımız çağa ait güzellikleri bize

unutturmayan özel fotoğraflar.Tabi renkli olanlar her zaman tercihim olsa da,daha eski

yıllara ait,hele ki o dönemin zerafetini gösterenler benim için çok değerli..Annelerimizin,

anneannelerimizin şık şık elbiseleri,ayakkabıları ve döneme uyan müthiş saçları ile ,

dedelerin bakımlı kıyafetleri ,centilmence duruşları ve şıklıkları  sanki o dönemleri hissetmemize

olanak sağlamaz mı..Belki de büyüklerimizin bizlere ballandıra ballandıra anlattığı o güzel

günlerin görsel tanıdığıdır işte bunlar..Benim gibi geçmişe inanılmaz sıcaklık hisseden ve

o günlerin zerafetini özleyenler için güzel bir an yakalayıcıdır bu fotoğraflar..

En heyacan duyduklarım arasında bir de okul fotoğrafları var sanırım..Ders arası çekilen,

gezilerde çekilen,bazen en yaramaz hallerimizi içeren anlar..O anda sadece bir fotoğraf

olan,yıllar sonra herkes bir taraflara dağıldığında bizi sonsuz sevindiren fotoğraflar..

Bilgisayar sayesinde iletişim bu kadar hızlanınca,eski yıllara ait okul arkadaşları da daha

kolay bulunur oldu..Tabi iş hemen eski fotoğraflara döndü….Ve tabi,kimin kim olduğu

telaşı..Bazen inanılmaz değişen,bazen fotoğraflarından hemen tanıdığımız onlarca arkadaş..

Geçen tüm o uzun yıllara inat,fotoğrafın içinde sabırla bekleyen o yüzler..İyi ki çektirmişiz

dersiniz o an..Yoksa hafızalar nasıl tutsun bu kadar anıyı..Tabi fotoğrafa bakan başlar geri

dönüşlere,hafıza harekete geçer..Dökülür yavaş yavaş tüm yaşananlar..Hayatı güzel kılar ,

o yıllara dönülür böylelikle..Bunu fotoğraftan başka ne yapabilir ki sizce..

Şimdilerde fotoğraf bastırmayı bıraktım ben de..Albümlerim zaten bir dolap dolusu oldu.

Arada sırada açıp açıp,onlarla sohbet ediyorum..Tekrarlıyorum yaşadıklarımızı..Gidenler,

kalanlar ve yeni gelenler için yer bırakıyorum..Bilgisayara kaydediyorum yüzlercesini..

Tabi bastırdıklarımın tadı olmuyor hiç..Yine de devam ediyorum anları bir yerlere yerleştirmeye,

bol bol kaydetmeye..

Çünkü hayat,bir ışık ile aydınlanmış fotoğraf makinesi ile yakalanmış anlardan ibaret..Bu

ışık söndüğünde,hayatta bitiyor.Ve o zaman bizler,o anları tekrar özlediğimizde,hemen

fotoğrafların ülkesine koşuyoruz dörtnala..

Eğer,geçen zamana ait izleri seviyorsak,fotoğraf çekmeye ve onları güzel albümlerde

saklamaya devam edelim diyorum..

Sanatla kalın..