8 Mart Yaklaşırken
8 Mart Yaklaşırken
” Güzel bir düşünde ile,güçlü karakterler birleşince harikalar ortaya çıkar ”
der GOETHE..
2011 yılında İstanbul’dan Gölcük’e yerleştiğimde,en büyük amacım sanata
verdiğim 20 -25 yılın birikimini bunu isteyen insanlara aktarmaktı..
Bilhassa kadınların sanat hayatına etkin katılımı,ufuklarının gelişimi ve görüş
açılarının güzele doğru gelişiminde benim de bir sanatçı olarak katkım olmalıydı..
Bunca yıl boşuna geçmemişti mutlaka.Aldığım tüm güzel ışığı şimdi sunma zamanıydı.
Gölcük Halk Eğitim Merkezi ve Gölcük Belediyesi bu konuda gerçekten güzel işler
yapıyordu.Açtıkları atölyede,yetişkinlere yedi yıldır resim dersleri veriyorum.Sınıflar
kalabalık,Her sene gelmek isteyip de alamadıklarım bile oluyor yer yokluğundan.
Hepsi benimle bu yolda yer almak istiyor..BU da benim gururum oluyor.Demek ki diyorum,
sanatı sevdirdim herkese.İşte o zaman tüm yorgunluklar unutuluyor..
Bu eğitimler Mehmet Akif Ersoy Kültür Merkezi’nde sürüyor yedi senedir.Bazıları yedi
yıldır benimle beraber.Gidenler oldu aralarından,kalanlar da şu aralar resmi iyi yapmanın
gururunu yaşıyor.Çünkü emek verdiler,bir amaç edindiler.Boş zaman geçirmek değildi amaçları.
Resim yapacaklarsa en iyisini yapmalıydılar.Benim herkese aktardığım duygu buydu..Ben
geçerken bir resim boyayım gideyim,değil..Bu işe saygı duyan,öğrenme hevesli,ruhu özel
insanlar kaldı geriye..
Geçen yıl da aramıza yeni katılan özel ruhlar buldum..Bu sene de ısrarla beni bırakmadılar.
Yani güzel bir iki sınıfım oldu,sanatı sevgiyle yaşayacağım..
Bu güzel resim sevdalılarını özenle yetiştiriyorum…Ben yorulmadan onlara resim hakkında
ne varsa aktarıyorum..Onlar da ellerinden gelenin en iyisini yapıyorlar..Tabi en güzeli de
tüm yaptıkları resimleri sergiliyoruz,mutlulukla..
Üç ay önce onlara yine bir konu verdim..Anadolu kadınını çalışacağız dedim..Hep beraber
yapılacak resimleri seçtik ve heyecanla resimler ortaya çıktılar..Ben her zamanki telaşım ile,onlardan
daha meraklı resimleri takipteydim..Bu sene yeni başlayan kursiyerlerim de katılmak istedi
sergiye.Konu çok özeldi çünkü..Daha resim yapmaya yeni başlamış bu özel hanımlar,bir resim
çıkarmak için özenle çalıştılar.Ve çok şükür,şimdilerde tüm resimler bitti ve sergimizi bekliyorlar..
8.Mart.Emekçi Kadınlar Günü..Tüm dünyada anılan özel bir gün..Ben de güne farkındalık
kazandırmak adına,üç seneye yakındır sergiler hazırlıyorum..
Bu sene konumuz”BEN ANADOLU”..
Emekçi kadın deyince Anadolu kadını en güzel örnektir kesinlikle.Yıllar boyu ekmeğini taştan
çıkaran,hep üreten bu kadın kadar güzel ne vardır ki..Tüm bunları yaşarken de sessiz bir
dil gibi öfkesini,aşkını,mutlululuğunu,içinde yaşadıklarını işlediği örtülere,oyalara döken o güzel kadınlar..
Yaptıkları her işe teşekkür etmeyi bile unuttuklarımızdır bu kadınlar çoğu zaman.
Kimse fark bile etmez saçına düşen akları..
Sormaz kimse,ne hissediyorsun diye..
Aşk nedir bilmiş midir..Söylemiş midir bağıra bağıra sevgisini..
Hep birileri vardır düşüneceği,hep işleri vardır bitecek.
Çok yorulsa da diyememiştir belki de.
.Akşama tarhana çorbası varken yapılacak..
Belki bir ellerinden tutan,koklayan iyi ki varsın diyenleri beklemeyi bile unutmuştur yıllarca,yükünü taşımaktan..
Aslında onu mutlu eden allı bir pazen iken,bir de oyalı tülbenti..
O da başına takıp hikayelerle dolu oyalı tülbentini ,
beklemiştir işte ..
Belki birileri fark eder ve ellerinden öper diye..
Tüm KADINLARA saygıyla..
Sanatla kalın..