Bayramların bayramıdır, Cumhuriyet Bayramı…
Bir başka anlamı ve bir başka tatları var kazandırdıklarının.
Özgürlük gibi, bağımsızlık, adalet, çağdaşlık, demokrasi, hoşgörü, eğitim hakkı, kadın erkek eşitliği, anlayış, çok renklilik ve çok seslilik gibi. Ve daha niceleri…
Hepsinden dengeli bir şekilde abartmadan olması gerektiği kadarını yaşayabilmek gibi.
Geçmişten ders alarak ilerleyeceğimiz bir asır daha var önümüzde. “Anlatılmaz yaşanır.” derler ya Allah yaşatmasın.
Mondros Ateşkes Antlaşması, Birinci Dünya Savaşı’nı kazanan devletlere yurdumuzu işgal etme hakkı veriyordu. Doğudan batıya ülkemiz işgal altına alınmıştı. Bu antlaşma ile tarihimizin kanlı mücadelesi başlamıştı. Dedelerimiz, ninelerimiz, analar – babalar ve yavrularımız her biri acımasızca katledilmişti.
Bir süre sonra da 15 Mayıs 1919 tarihinde İzmir işgal edilmiş, yurdumuzun toprakları düşman çizmeleriyle kirlenmişti.İzmir’in işgalini içine sindirememiş olacak ki tepki gösteren gazeteci Hasan Tahsin, tepkisini düşmana atılan ilk kurşunla göstermiş böylelikle atılan ilk kurşun, Kurtuluş Savaşı’mızın başlangıcı olmuştu.
Zaman ilerlerken Karadeniz’de Türklere karşı saldırılar artmış ve padişah bölgedeki güvenliğin sağlanması için Mustafa Kemal’i 9.Ordu Müfettişliği’ne atamıştı.Güvendiği arkadaşlarını yanına alan Mustafa Kemal Paşa, 19 Mayıs 1919’da Samsun’a çıktı ve böylece Kurtuluş Savaşı başlamış oldu.
ArdındanAmasya Tamimi ile başlayıpkiTürk devletinin kurulması açısından ilk adımdır, Erzurum ve Sivas kongreleriyle süre gelen pek çok fedakârlıklarla vatan savunmasına devam edilmiştir. Ülkenin içinde bulunduğu durum halkla paylaşılırken düşmanın baskıları devam etmektedir.
Üç cepheden savunulması yapılan yurdumuzu Mustafa Kemal Paşa’nın önderliğinde halkımız “tek yürek tek ses” anlayışıyla bölgelerinde oluşan ayaklanmaları kanlarını, canlarını ve cananlarını vererek bastırmıştır.
Birinci İnönü, İkinci İnönü, Sakarya Meydan Savaşı derken ardından Büyük TaaruzMuharebesi ile savaş kazanılmış, düşman İzmir’e kadar izlenmiş ve 9 Eylül 1922 tarihinde İzmir ilimiz kurtarılmıştır. Böylece 30 Ağustos 1922 tarihindeKurtuluş Savaşı sona ermiştir.
Okurken ne kadar kolay geldi değil mi?
Şimdi farz edelim ki, bugünün tarihi 15 Mayıs 1919 (İzmir’in işgali) ve siz ailece çoluk çocuk İzmir’de yaşıyorsunuz.
Farz edelim, her an düşmanla karşılaşabileceksiniz. Bu haberi aldınız. Koklamaya kıyamadığınız çocuklarınızla ve eşinizle, anne babanızla paylaşacaksınız.
Farz edelim, bugünün tarihi 30 Ekim 1918 (Mondros Ateşkes Antlaşması) olsun ve siz İstanbul ya da Çanakkale’de oturuyorsunuz.
Farz edelim, sabah uyandınız, Anadolu ve Trakya’ya düşmanların yaklaştığını duydunuz.
Farz edelim, Doğu Anadolu’da düşman kol geziyor. Çocuklarınız orada yaşıyor, sevdikleriniz var.
Farz edelim bu böyle benzer haberlerle devam ediyor.
Neler düşündüğünüzü ve hissettiğinizi sormaya dilim varmıyor.
Yine farz edelim ki cumhuriyetin ilan edileceği bir sabaha uyandık ve yurdun her neresinde olursak olalım mutluyuz ve gururluyuz.
Yüreklerimiz yangın yerinde, İnönü’de, Sakarya’da, Çanakkale’de atıyor. Acılı günler geçti de yürek acısı her geçen gün alevlenerek büyüyor. Dünyanın dört bir yanına zaferimiz ulaşmış. Ne fayda gidenler geri gelmiyor.
Bugün cumhuriyetimizin ikinci asrının ilk günü. Yine önümüzde bir asır var, koca bir asır. Acısı ve tatlısıyla geçecek bir yüzyıl (asır)…
Geçmişten ders alarak ilerleyeceğimiz bir asır.
Yine farz edelim bugün yetiştirdiğimiz çocuklarımız büyümüşler ve her biri geleceğin mimarları olmuş.
Bugün gibi gelecekte de Mustafa Kemal Paşası’nı, onunla birlikte silah arkadaşlarını, tüm şehitlerimizi ve lise diplomasını alamadan vatanı uğrunagençliğine doyamadan canını veren kardeşlerini coşkuyla sevinçle her yerde anacaklar.
Okullarımızda ve sosyal ortamlarda bu coşkuyu yaşatan, geçmişte çocuk olup, geleceğin mimarı diye umut bağlanan çocuklarımız, bu bayram gününde cumhuriyetin önemini ne güzel hissettirdiler, bir başka heyecanla bir başka duygu seliyle…
Okuluma giderken, önünden geçtiğim okulda şiir okuyan çocuğun o duygu dolu sesi, o içten söyleyişi, diğerlerinin de o gür sesleriyle ortalığı çınlatmış olmaları içimi titretti.
Okullarımızda emeği geçen tüm öğretmenlerimize saygılarımı sunarım.
Tam da bayram gününde velilerimizle birlikte kutladığımız, esaretten kurtuluşumuzu, sanatla birleştiren her duyguyu yaşatan, ağlatan, coşturan öğrencilerimize ve emeği geçen öğretmenlerim sizlere de saygılar sunarım.
Ve yine izninizle bu konuda bir teşekkür de Evimiz Kocaeli’nin yönetimine ve uygulamada emeği geçen site sakinlerine, site personelinegelsin.Sitemiz yönetim olarak böyle bir karar alıp iki gün üst üste cumhuriyetin kazandırdıklarını bizlere hissettirdiler.
O anki coşku Göksel Özbinar Bey’in büyük gayretleriyle artarken, mikrofonu çocuklara ve bir zamanlar çocuk olanlara uzatması oldukça mutlu dakikalara sebep oldu.
Okul öncesi çocuklarımızın hiç çekinmeden mikrofonda marşlarımızı ve şiirlerimizi okuması, “Bayrak” şiirini okuyan çocuğumuzun sesihoş duygular yaşattı. Ayrıca bunu geleneksel hale getirme kararları da bu güzel güne başka bir anlam katmıştı. Teşekkürler Evimiz Kocaeli…
Başta büyük önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk ve silah arkadaşları olmak üzere tüm şehitlerimiz saygıyla anıyorum. Ruhları şad olsun.
Nice 100. Yıllara ….(aysuazak@hotmail.com)
