MUTLULUK YOLUNU BULMAK

 ‘Eğer resim yaparak bulduysanız mutluluk yolunu,yapın bence…”

20 yıl öncesi bulmuştum mutluluk yolunu..

.Okul yıllarında başlayan resim aşkım,daha o zamanlardan bana doğru yolda olduğumu

anlatıyordu..Önceleri yaptığım kağıt bebeklerin  üstüne özenle tasarladığım rengarenk giysiler çok heyecanlandırırdı beni..

Aslında hep küçük değil miydi ,hayatımızı yönlendiren.

Renkler daha o zamandan

bana bir şeyler fısıldamaya başlamıştı..Taa ki,fısıltılar güçlenmeye başlayana kadar..

Eğitimlerle geçen uzun yıllardan sonra ,sanatçı olma yolunda çıkılan uzun ve hiç bitmeyecek bir yolun adımları başladı..

Fark ettim ki,sadece kendim için yaptığım herşey bir gün yok olacaktı.Oysa kalıcı ve ölümsüz değerler bırakmalıydım..

Hayatım boyunca hafızama öyle çok güzellik katmıştım ki..Hepsinin bir bir ortaya dökülüp,canlanması gerekiyordu..

Kanınıza işledi mi resim aşkı,artık sizin bir organınız gibi oluyordu..Onsuz asla olamadığınız..

Benim için sanat,başka dünyalara uçmanın bir yoluydu..Hiç bilinmedik,sırlarla dolu..

Mesela kimsenin göremediği,hissedemediği şeylere erişmekti..

Doğadan gelen fısıltıları duyabilmekti..

Önseziydi..Neyin sanata dönüşebileceğini hissedebilmekti..

Sahip olunan renklerle boyamaktı  tüm evreni,istediğim gibi..

Gözün hep arayışıydı,belleğin sürekli mesaide oluşu..

Bu dünyadan öylece geçip gitmek yerine,doya doya izlemekti manzarayı..Tanımadığım insanların bile kalbine dokunma

yoluydu.Her mutluluk ya da hüzün renk olup akardı tuvale..Sonsuz ve sınırsız bir gücün kusursuz güzelliğinin varlığı

defalarca şükre yol açardı..

Dipteki sulara dalıp,en kıymetli inciye ulaşmaktı resim yapmak..Uzun ve yoğun uğraşlardan sonra,bulduğun en nadide

inci tanesini seyretmekti..

Bir tüpün içine sığdırılmış boyaları fırçanızla konuşturup,mucizeyi yakalamaktı..

Dans etmeyi öğrettiğim fırçanın ahengiydi..

Boyalarda gezinen, zarif bir balerindi..

İçinizde heran heyecanla tuvale akmaya çalışan afacan bir çocuktu..Ellerini,yüzünü boyamaktan çekinmeyen.

Gökyüzünü,denizi,martıyı,çiçeği,böceği ,her aytıntıyı başka sevmekti..

Fırçaya,renge,biraz da ruha görev yüklemekti.

Bir çocuk kahkahasıydı,sıcacık bir kucaklaşma,nefis bir sardunya kokusuydu..

Alçakgönüllü olmaktı.Sahip olduklarının farkında ve şükründe.Çünkü bu yeteneğin kibir için verilmediğini bilmekti..Asla ben

oldum diyememek,hep bir şeyler aramaktı..

Ve tabi,sabır dı..Sabır,olmadan bu yola girmenin pek anlamı yoktu..Küçücük bir bebeğin doğumu ve hayata başlangıcı gibi

zorlu bir süreç gerekirdi her resim için..Adım adım,heyecanla büyüyüp gelişmesi ..Tabi sonuucunda da gururunu taşıdığımız..

Velhasıl,mutluluk için özel bir formüldü işte..

Sanat ve sanatçı,toplumun olmazsa olmazıdır..Hayata renk katan özel insanlardır..Çevrenizde mutlaka birkaç sanatçı olmasına

dikkat edin derim..

Sanatla kalın..