IŞIĞIN HÜNERLİ ELLERİ

IŞIĞIN HÜNERLİ ELLERİ

Sanırım resim yapmaktan sonra ikinci buyuk aşkım fotograf cekmek.

Tabi amatörce.

Yıllarca tüm yerlerin anısı bendeki fotograflardı..Herkes özenle sakladığım fotoğraflara

bakar,hatırlamak istediklerimizi orada bulurdu.

İstanbul dan Gölcük’e yerleştiğimde,yepyeni bir çevre içinde neler yapacağımı bilemez

halde iken,Tanrı en güzel insanı  bana getirdi.

Burada birçok insana bu aşkı aşılamış bir fotoğraf sanatçısı.BERNA İKİZ”i

Gölcük Belediyesi ile ortaklaşa hazırladığım bir resim ve fotoğraf sergisinde tanıştık bu

güzeller güzeli   insan ile..İnanılmaz  hoş bir hanımdı,en güzeli de fotoğraf sevdasını tüm

çevresine sabırla öğretmesiydi..

Son derece başarılı işler ortaya çıkarıyordu..Fotoğraf sanatını herkese öğretmekle kalmıyor,

onlarla saha çalışması yapıyor ve sonrasında tüm teknik takibini yapıyordu..

Mesela ,kim ne sorsa özenle anlatıp göstermesi bana çok hoş gelmişti..Kimsenin bilgisini

kolay kolay paylaşmadığı bu zamanlarda,o herkese karşı sanki sosyal bir sorumluluk üslenmişti..

Ben ona fotoğraf perisi ismini takmıştım..

Çünkü,sihirli bir değneği vardı..

Sanki,mucizeler o makinelerin içinde saklıydı ve Berna ile ışığa ulaşmayı beklıyordu..

Benim bu fotoğraf perisi Bernam,geçen hafta inanılmaz bir ödül daha aldı..

YEKÜV ün düzenlediği yarışmada birincilik ve kristal bir fotoğraf makinası.

25 yıldır binlerce öğrenciye burs vererek okumalarını sağlayan YEKÜV ‘ün yarışmasında

çektiği  ve hepımızın yureklerının gülümsediği bir fotoğraf  gerçekten bunu hak etmişti..

Eğitimin yuvada başladığını bizlere gösteren,evcilik oynayan bir torunla büyükanne…Bir kahve

sunumu ile başlayan nesiller arası sıcacık sohbet..Ve eğitimin hünerli elleri..

Bir fotoğraf daha ne anlatabilir ki..

Sizin belki de saatlerce anlatacağınız nesiller arası yakınlaşma hikayelerine,bir anlık bakış..

Ruhumuzu gülümsetmek için daha ne olabilirdi ki..

Tanıdığım yıllar boyunca ,sayamadığım kadar ödül aldığını duydum ve sevincini  paylaştım..

Çünkü,onun hiç şımardığını duymadım..Hep çevresine faydalı olduğunu biliyorum..

En güzeli görebilmek adına geziyor ve bir yerlere saklanmış mucizeleri güzel yüreğinin

ışığı ile bulup bizlere sunuyor..

Etrafımızda bu kadar güzel insanlar varken,bu güzel ışıkları paylaşmak lazım.

Ben şanslı olduğumu düşünüyorum..

Sık sık bu güzel fotoğraf sanatçılarının çektiği güzellikleri görmek,açtıkları sergileri gezmek

insana çok iyi geliyor..Zaten yaşadığımız yer,coğrafyası ile müthiş güzel bir yer..Fotoğraf çekmemek

gibi bir hata yapamazsınız..Deniz kenarında size poz veren martılar,batarken binlerce renk alan

güneş,arada patlayan fırtına size hergün binlerce fotoğraf hazırlıyor zaten..Ya da yemyeşil köylere

çıkıp,tarih kokan köyleri hergün başka gözle görmemek mümkün mü..Biraz daha yukararılara çıkıp

kar manzarası isteyene de Kartepe sevgiyle kucak açmıyor mu..

Bu kadar zengin bir yerde yaşarken,elimize bir fotoğraf makinesi alıp yollara düşmekten başka

ne yapmalı sizce..

İşte tüm bu duygular,sonunda sizi mutlaka ya resim yapmaya  ya da fotoğraf çekmeye  götürecektir..

Yani,sonunda ışığın peşine..

Sanatçılar da zaten hep ışığın peşindedir.

Tabi kendi ışıklarını da mutlaka etrafına yayarlar..

Yüzünüzü o tarafa dönmeniz yeterlidir..

SANATLA KALIN..