AĞAÇTAN DERSLER

Doğa sevgisi bizler için aslında olmazsa olmazlardan olmalı. Doğa ana ne verirse bizim için veriyor. Ağaçlarımız mesela, her biri korunması gereken, milli bir servetimiz. Onlarla yaşıyoruz.

 Ne kadarına sahip çıktığımızı, çoğaltmak için neler yaptığımızı biliyorsunuz. Her bir ağaç, ister meyve versin, ister gölgelik olsun her birinin bizim için neler yaptığını bir düşünelim. Yaşamımızda yerini bir kez daha hatırlayalım.

Ağaçlar yaşamımızın her evresinde yer alır. Şu an oturduğunuz sandalyede bile.

 Biz ne yapıyoruz? Üzerine çiviler çakıyor, kalpler yapıyor, tekmeliyor daha da ötesi kişisel hırslarımız için bizim gibi nefes alan o canlıyı kesiyoruz.  Hem de nefes almamızı onlara borçluyken.

Eski İranlı Bir Âlim, Öğrencilerine ders verirken dedi ki * Ben nezaketi ağaçtan öğrendim; Ona tekme attım. * Ama o tepemden çiçek yağdırdı. O utanç bana ibretlik ders oldu. (Anooshirvan Miandji)

Aramızda kaç kişi ibret alıyor acaba?

İçinde bulunduğumuz corona salgını günlerinde yaşadıklarımızın her biri ibret alınacaklardan değil mi?

Önceliklerimiz değişti mi? Değer yargılarımız, küçüğe saygı, büyüğe sevgi, aile olmayı başarabilme, yardımlaşma, paylaşma gibi pek çok şeyin varlığında hiçbir değeri yokken (ki her zaman için değerliydi de bizler önemsemiyorduk) yokluğunda çok kıymetli olmadı mı?

Örneğin “özgürlük” gibi, seyahat etme özgürlüğü vb.

Bizlere bu özgürlüğü veren Ata’mızın, atalarımızın bir kere daha ruhları şad olsun.

 Yine bu günler sadeleşme fırsatı olamaz mı? Sade bir yaşamın da insanı mutlu edebileceğini anlamış olmak bile ne büyük bir uyanış değil midir?  Bütün bunları kabul edenler için bir uyanıştı kim bilir belki de.

Bu zorlu günlerde sabırla üzerimize düşen görevleri yerine getirsek, birbirimizin haklarına sınırlarına saygı göstersek mecburi ihtiyaçlarımız için, dışarıda geçireceğimiz süreyi en aza indirsek iyi olmaz mı?

Hazır bizler evdeyken doğa nefes alma fırsatı bulmuştur umarım. İşte ağacın bize verdiği dersin yedinci maddesinde dediği gibi bizler de görevlerimizi sessizce yapalım.

Sabırla sevgiyle kalın, evde kalın (aysuazak@hotmail.com)

Bir ağacın gölgesinde adam felsefe kitabı okuyordu. Sorular üstüne sorular adamın kafasını karıştırmıştı. Başını kaldırıp ağaca baktı.

Keşke ağaç olsaydım, hiç düşünmeden yaşasaydım dedi.
Birden ağaç dile geldi: Ben düşünmüyorum belki ama düşünen insanlara o kadar çok ders verebilirim ki, dedi.

Adam heyecanla: Seni dinlemek isterim, dedi.

Ağaç konuşmaya başladı: At o felsefe kitabını elinden, şimdi bana bak ve beni dinle
sana on tane hayat dersi vereceğim, dedi.

Adam heyecanlanarak: Tamam dedi.

Ağaç: Dinle o zaman, dedi ve hayat dersini sıralamaya başladı:

1-Ağaç yaş iken eğilir ya da doğrulur. Her şeyin bir zamanı
vardır. Hayat öğrenme sürecidir ama zamanlaması çok önemlidir. Siz de bilirsiniz ki “yaşlı köpeğe yeni oyunlar öğretilmez.” “Yaşlı kurda yol öğretilmez.”

2-Düşen ağaca balta vuran çok olur. Onun için hayatta düşmemeye dikkat etmek gerek; güçlüyken gölgene sığınanlar düşerken baltayı alıp sana koşarlar.

 3-Bizi yok etmeye çalışan baltanın sapı bizdendir. Her zaman dış düşmandan korkmayın. İç düşman daha tehlikelidir. Sizin gibi görünüp size hainlik edecek insanlara dikkat edin. Dişi kıran pirince en çok benzeyen beyaz taştır.

 4-“Ulu çamlar fırtınalı diyarlarda yetişir” (Cemil Meriç) İnsanı geliştiren mükemmelleştiren zorluklardır.

Büyük adamlar büyük engellerle karşılaşıp onu aştıkları için büyük adam olurlar. Büyük devletler büyük badireleri atlatarak büyük devlet olurlar.

Uçurtma rüzgâr engelini aşmak için yükseğe çıkar. Engelleri fırsat bilmelisiniz.

5-Bir ağacın kökü ne kadar derinse boyu o kadar yükseğe çıkar. Kökleri zayıf olan büyüklüğü taşıyamaz. Onun için kökünüze sahip çıkmalısınız.  Kökünü unutan ya da yok sayan bir ağaç ayakta kalabilir mi? Bir ağaç tüm gücünü kökten alır. Sizin de tarihiniz olmazsa nasıl geleceğiniz olacak? Tarihinizi yok sayar ya da unutursanız nasıl geleceği inşa edebilirsiniz?

6-Ağaç yapraklarıyla gürler. Bir insan da ailesiyle, sosyal çevresiyle güzel olur; onlarla tamamlanır. Onlarla varlığını hissettirir. Onun için sosyal ilişkileriniz önemlidir.

7-Hiçbir ağaç acaba bahar gelecek mi, çiçek açacak mıyım diye düşünmez. Kök, gövde ve dallar görevini sessizce ve sabırlıca yaparlar. Siz de baharın gelmesini bekliyorsanız,  görevinizi şamata yapmadan sessizce, hakkıyla ve sabırla yapmalısınız

8-Meyveli ağacı taşlarlar. Bilgili, becerikli, başarılı insanlara
haset eden çok olur. Bir işe yaramayan, niteliksiz, silik insanlar kimsenin umurunda olmazlar. Onun için başarılı insanlar atılacak taşlara mukavemet edemezlerse başarılarını sürdüremezler.

 9-Her ağaç kendi toprağında büyür. Ağaç ancak uygun toprağı
bulması halinde gelişmesini sürdürür. İnsan yetenekleri de öyledir; ağaç tohumu gibidir. Uygun zemin bulursa gelişir, yoksa çürür gider.

10-Beşikten mezara kadar ağaca muhtaçsınız. Çocukken beşikte, ölünce tabutta bizimle berabersiniz. Bize hep odun gözüyle bakmayın.

Biraz da ibret gözüyle bakın. Sözü şöyle bitireyim, insanların kulağına küpe olsun. “Her şey bir ağacı sevmekle başlar.” Bundan sonra bir ağacın yanından geçerken durun ve şarkımızı dinleyin.

Adam ağaca tekrar baktı, “Aslında odun olan bu ağaç değil
benmişim meğerse” diye geçirdi içinden. (Bitkilerle Sohbet isimli kitaptan)