60’lı yılların sonlarına doğru müzik dünyasının gelmiş geçmiş en kadife seslerinden Berkant’ın “Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek, Dudaklarımdan yıllarca düşmeyecek”sözlerini büyük bir huşu ile dinlerdik. Şarkılar değişiyor, söyleyenler değişiyor, zaman zaman sözler değişiyor, lakin bizim cephemizde değişen bir şey yok. Doğuş Gazetesi’nde Yazı İşleri Müdürlüğü yaptığım yıllarda Muhasebemizi tutan bir İsmail Amcamız vardı. O günlerde de geçim derdini konuşurduk. Bir gün bize söyle bir hikaye anlattı. Tekirdağ’da olduğumuz yıllarda babam da bir memurdu hepimizi topladı, annem ve kardeşlerimle birlikteyken “Çocuklar biraz kemer sıkacağız” dedi. Ben daha küçüktüm “Anne benim kemerim yok ki neyi sıkacağım?” dedim babam cevap verdi “Öyle değil İsmail, kazandığımız para ihtiyaçlarımızı karşılamakta bizi zorluyor, yani biraz tutumlu olacağız” demek istedim. İsmail Amca da sonradan okumuş, Tarım Kredi Kooperatifinde işe girmiş, bir gün aynı konuşmaları kendi ailesine yapmak zorunda kalınca, kendi kendine tatlı bir şekilde gülümsemiş. İşte bugün de yine değişen bir şey yok. Bir ailenin ihtiyacını karşılamaya yetmeyen kazançların şimdiki babaları da aynı şekilde kendi eşine ve çocuklarına konuşmaları yaptığını görmek ve şahit olmak yıllardır aynı şarkıyı tekrarlayıp durduğumuzun da önemli bir göstergesi. Berkant o şarkıyı o kadar güzel söylerdi ki dinlemeye doyamazdık. Ama şimdi İsmail Amcanın hikayesini yaşamaktan sıkılır olduk.
