Nakdi Yardım Hikayesi

Vatandaşın sıkıntısı bir yana esnafın sıkıntısı hat safhada. Hani şu ciroların belli bir oranı destek olarak verilecek ya aslında güzel bir adım. Bir yıl önceki ciro eğer 3 milyonun altındaysa buna hak kazanıyorsunuz. En alt limiti 2 bin, en üstü de 40 bin lira. Destek tabii ki destektir. Yeterli mi deyince akşamları televizyon ekranlarında izliyoruz. Mutlu olan yok. Bir vatandaş çıktı kiram 70 bin lira dedi. Geçtiğimiz Mart’tan beri de ödeyememiş. Eğer o destekler 40 bin lira olsa idi; üç ay ödeme yapılsa dahi bir nefes olur ve oh be dedirtirdi. Şimdi ne yapmalı? Acaba şu Bilim Kuruluyla sıkı bir toplantı yapıp, kapalı olan her neresi varsa HES koduyla girilmesi sağlansa, masalar yarı yarıya azaltılsa ve her türlü tedbir kuralları sıkı bir şekilde uygulansa ve denetlense çare olur mu? Esnafların da istekleri zaten tam da bunlar. İnsanlar her sabah işe gitmek için otobüse biniyor mu? Biniyor. Üst üste yığılı gidiyor mu? Gidiyor. Eee diyeceksiniz ki onlara HES kodu olmadan binilmiyor. Tamam kapalı iş yerlerinde de sorun HES kodu ile çözülse iş yerleri para kazanmaya başlayıp işten çıkardıkları elemanlarını da yavaş yavaş geri çağırsa nasıl olur? Öyle ya herkesin derdi sofra. Ailede çorba kaynamıyorsa mutlu olan insan sirke satan suratlara döner. Görünen o ki belki de bu yazı bile maskelerle geçireceğiz. Pandeminin kolay kolay biteceği de gözükmüyor. Dünya Sağlık Örgütü açıkladı. 130 ülke tek bir doz aşı dahi bulup da yaptıramamış. Bir yandan da Brezilya, İngiltere ve Güney Afrika’da yayılan mutant virüs Türkiye’de de göründüğüne göre pabuç o kadar pahalı tehlike de büyük demektir. Bir süre önce maviye dönen yerlerimiz yavaş yavaş kırmızı alarm çalıyorsa o zaman bilmeliyiz ki süreç belki ileri ki günlerde daha sıkı tedbirlerle devam edecek. Biz de daha sıkı tedbirler alarak kapalı iş yerlerini açmadığımız takdirde açık olanın da ‘şu saate kadar siftah yapamadım’ dediği bir dönemde Mart’ın sonu bahar olmaz…