Şimdi çocuklar büyüyünce annelerine, babalarına sorarlar; ‘Ben nasıl dünyaya geldim.’ Cevap hep bir ağızdan gelir; ‘Seni leylekler getirdi.’ Çocuk gider dedesine sorar. Dede de aynı şeyi söyler, ‘Seni leylekler getirdi.’ Bu sefer anneannesine ve babaannesine sorar. Onlar farklı bir şey söyleyip, ‘Seni gökten zenbille indirdiler, kapımıza koydular’ der. Çocuk baktı ki farklı farklı cevaplar, utangaç bir suratla kendisine bakan yüzlere dayanamaz tabi hepsine birden dönüp der ki, ‘Yahu bizim ailede hiç normal doğum olmuyor mu?’ Büyükler dona kalır şaşkınlıklarını gizleyemez. Kim bilir içlerinden neler geçirirler. Demem o ki hiç bir çocuk bu hikayeleri yemez. Biz La Fonten’den masallar gibi sürekli aynı şeyleri anlatırız. Onlar güler ellerine bilgisayarı, cep telefonunu alan annesinin ve babasının indiremediği oyunları dahi ustalıkla indiren onlarla zaman geçiren adeta sanal alemin bağımlısı haline gelen çocuklarımızın aslında bizler tarafından iyi eğitilmedikleri iyi yönlendirilmedikleri açıkça ortada. Sen zamanında sorduğu soruya cevap vermezsen çocukta işte böyle yapar. ‘Benim büyüklerim yalan söylüyor demek ki ben onlara güvenemem’ der. İyi güzelde en çok vakit geçirdiği, en çok dinlediği okuldaki öğretmenleri onlara şu cep telefonu ve bilgisayar işini acaba anlatıyor mu? Çocuk onları dinler mi dinler. Bir şartla dinler aynı soruyu çocuklar öğretmenlerine de sorduklarında ‘Seni leylekler getirdi’ demezse dinler. Bilmem anlatabildim mi?
