ÖNCELİK KİMİN?

ÖNCELİK KİMİN?

Hayat, iki kelimenin arasında yaşanıyor,“Doğum ve ölüm.”

İşte bu iki vurucu kelimenin arasında yaşadıklarımız doğduktan bir süre sonra her şeyiyle kendi sorumluluğumuzda gerçekleşiyor.

İster kendimiz, ister sevdiklerimiz için olsun, yaptıklarımızın hepsi kendi ürünümüzdür. Bu süreçte başkalarını suçlamak ya da sebep olarak göstermek ne kadar doğrudur sizce?

Bir düşünün ama objektif olarak düşünün.

Bizler çoğunlukla kendimizi suçlamayı pek sevmeyiz. Kendimizin yanlış anladığını kabul edemeyiz. (Edenlere de sonsuz saygılar sunalım bu arada.) Etsek bile yanlışın sebebini,  başka birine yükleriz.

Çocukken öğrendiklerimiz bizim için fayda sağlıyorsa hayatımızın sorumluluğunu almışız demektir.

Ne var ki eksik kalan bir şeyler varsa, sorumluluklarımızın ne kadarını yerine getirdiğimizi gözden geçirmek gerekecek. Bunların arasında öncelikli sorumluluklarımız önemli yer kaplamaktadır.

Önce kimin sorumluluğu?

Önce kendi sorumluluğumuzu ne kadar aldık, bakmak gerek. Kendi sorumluluğunu alanların genelde her alanda sorumluluklarını yerine getirdiklerini görmüşüzdür.

Öncelik kimin?

Bunlar arasında sıralama yaptığımızda tabi ki öncelik çocuklarımızın, onların sorumluluğunu almak bizim için önemlidir. İster anne baba bir arada yaşasın, ister ayrı olsunlar hiç fark etmez. Her iki durumda da sorumlulukların paylaşılması gerek. Bu sağlandığı durumda çocuğun ekonomik sorumluluğu kadar duygusal açlığının da giderilmesi en önemli başlıktır.

Maddi ve manevi ihtiyaçlar birbirini tamamlayan iki ana konudur. Ancak henüz çocuk olan ya da ergenliğe adımını atan gözbebeğimiz çocuklarımız, içinde bulundukları duygusal durumun gereği, bazı gerçekçi açıklamaları anlayamazlar, özellikle küçükler.

 “Ağaç yaşken eğilir.” Sözünü çok sever, çok inanırım. Mesleğim gereği de gözlemleme şansım oldu.

Yıllardır uzmanlar, sıfır ile yedi yaş arasındaki eğitimin çocuğun gelişimi için önemli bir dönem olduğunu söylerler. Bu arada şu anda verilen her değer çocuklarımızın gelecek yaşamının kalitesini belirleyecektir.

Tabi ki bunu başaran anne babalarımız var. Bunları çevremizde görebiliriz. Aslında bunu başarmak için üniversite mezunu olmak şart değil. Bunu şunun için söyledim. “ Aysu Hanım, biz karı koca ilkokul mezunuyuz çocuklarımıza bu kadarını verebildik.”diyenler için yazma gereğini hissettim.

Öncelik, kimin için?  Önce ne?

Yine öncelik çocuklarımızın ve tabi ki önce onların ihtiyaçları olacaktır.

Önceliklerini, ihtiyaçları için sıralamışlar. Çocuklarının isteklerini de sebeplerini açıklayarak zamana yaymışlar. “Paramız olunca alırız, söz.” demişler ve sözlerini tutmuşlar. Verdiklerine baktığımızda, olması gereken başlıkların öncelikli olanlarını vermişler. Saygılı, tutumlu, hoşgörülü, kanaatkâr, merhametli, mütevazı, yardım sever ve olanı olduğu gibi yansıtan çocuğu, aile bütçesinden de haberdar etmişler. En güzeli de çocuk ruhunu beslemişler. Sabah kahvaltısında ve akşam yemeklerinde aile mutlaka bir arada olmuşlar.

Sıfır yedi yaşa arasında çocuk ruhunun beslenmesini en başa koymak gerek.  Hemen ardından anne babanın birbiriyle uyumu ve birbirini tamamlaması önemli bir rol oynamaktadır.

Sonrasında elinizden geldiği kadarıyla etik değerleri davranışınıza yansıtın, anlatın demedim, yansıtın, rol model olun. İçten ve samimi olup, çocuklarınıza verdiğiniz değeri abartmadan özellikle maddi abartıya kaçmadan yansıtabilin, aile bütçenizi seviyeye göre paylaşın bunlar yetecektir.

Şimdi tatildeyiz. Dünya halinin verdiği kadarıyla sorumluluklarınızı yansıtacaksınız biliyorum. Özellikle çalışan anneler belki de çocuklarını anneannelere ya da babaannelere göndermişledir bile. Kiminin de evde bir yardımcıları vardır.  Her iki durumda da çocuklarımızın yaptıklarıyla ya da yapacaklarıyla ilgileniyorsunuzdur.

Teknoloji büyük kolaylık,  telefon görüşmesi için PTT’den motosiklet ile eve kadar gelip haber verildiği,  özlemle ve heyecanla koşarak PTT’ye gidildiği dönemleri hatırlayan biri olarak teknolojinin rahatlığını çok iyi biliyorum. Bir o kadar da doğru kullanıl-ma-dığında neler olacağını da…

Tatilde ilkokula giden çocuklarınızın gününü planladığınızı ve bilgisayardaki hareketlerini de kontrol edebildiğinizi düşünüyorum.

Bu yaş gruplarında gezindikleri sanal âlemin kalitesi ve çocuklarımıza katacakları çok önemli bir konu. Onları korumak adına kontrol etmeniz ya da engellemeniz bile gerekecektir.

 Aslını sorarsanız yasaklamaktan yana değilimdir. Doğru kullanmayı öğretmekten yanayım. Bunu verdikten sonra kendisi için faydalı olmayan şeyleri eleyeceği inancındayımdır.

Tabi,  sizler çocuklarınızı daha iyi tanıdığınız için karar sizin.

Baba oğul sohbetleri, ana kız sohbetleri yapmanız hatta aile içinde belli bir sohbet saatini de ayrıca eklemeniz çok faydalı olacaktır. En güzel ipuçları bu sohbetlerden çıkacaktır. Bazen çocuklarınızın davranışlarına anlam veremiyorsanız, girdiği sitelere izlediklerine ve okuduklarına, görüştükleri arkadaşlarına bir bakın lütfen.

 İsterseniz tabii ki!

Yine onlara okumaları için kitaplar araştırın ve yapabilirseniz ailece okuyun ve sonra müthiş bir aile birlikteliği sağlayarak bir arada kitabın değerlendirmesini yapın.

 Bize göre değil diyenleriniz olacaktır tahminen. Bir kere denemekten ne çıkar ki? Hepimizin öğreneceği bir şey olacaktır mutlaka.

İşte size ailece bir sohbet saati konusu, ne kadar güzel olur değil mi? Herkes etkilendiği bölümü anlatır ve çocuklarınız bakamadığı açıları da görüp heybesine mutluluklar doldurmaya devam eder.

Heybeniz gülücüklerle dolsun, Güzellikler dileğiyle……(aysuazak@hotmail.com)