BARBAROS HAYRETTİN LİSESİ

Türkiye’nin 3 Deneme Lisesi’nden biri olarak 70’li yılların başında eğitim ve öğretime açılan Barbaros Hayrettin Lisesi’nin ilk talebelerinden birisiydim. Ne kadar keyifli, ne kadar güzel ve ne kadar arkadaşlıklarla dolu bir yuvaydı. Bizim için binlerce öğrenci o sıralarda oturdu, eğitim gördü, öğrenim gördü ne güzeldi o yıllar. Her türlü çalışma alanımız için fiziksel şartlarda oluşturulmuştu. Fizik, Fen Laboratuvarı, Beden Eğitim Salonu, Yabancı dillerin saatlerinde İngilizce, Almanca ve Fransızca için ayrı derslikler vardı.  Okulun Öğretmenleri sadece bizim tahsil hayatımızın bir parçası değil, aynı zamanda ailemizin de bir parçasıydı.  Çok eskilere götürdü beni bu üzücü haber ve bir efsane daha yenilenmek üzere ne yazık ki yıkılacak. Aslında az da değil yarım asır bizlerin yükünü taşıdı. Depremde yoruldu ve ‘Artık benim omuzlarım bu yükü taşıyamayacak’ diyor. Sinyallerini de çok ciddi bir şekilde verdi ki önümüzdeki günlerde eski binaya arzı veda edip inşallah kısa sürede yeni binamıza merhaba diyeceğiz. Evet Abdulbaki hocamızın, Nurten hocamızın, Semra hocamızın, Kudret hocamızın, Ahmet hocamızın say say bitmez ağabeylerimizin, ablalarımızın ki bunu hocalarımız olduğundan söylüyorum okulumuzla özdeşleşen rahmetli Tekin hocamızı da bu vesileyle bir kez daha şükranla, sevgiyle yad edelim. Şimdiki çocuklar tabii ki bilmez. Biz önce şehir merkezindeki Gazi Okulunda okuyorduk. Barbaros Hayrettin Lisesi ilk ve orta olmak üzere oradaydı. Ben Ortaokul’dan mezun olduğumda yeni binaya geçmiş ve öğretime eğitime orada devam etmiştik. Vay anasını demek aradan yarım asır geçmiş..