Anladık Ramazan başlamış!
Ramazan hilali görülmeyince oruç tutmanın caiz olmayacağını bilen bir tiryaki, hilali görmemek için evinin pencerelerini kapayıp perdeleri de sımsıkı örter: geceleri mahalle kahvesine giderken de başını önüne eğermiş, nasılsa bir su birikintisi içinde hilalin aksini görünce ürkerek şöyle demiş:
– Hey mübarek! Gözüme mi gireceksin, anladık işte ramazan başlamış!..
Bir gün fazla tutmuş
Adama sormuşlar :
-Kaç gün oruç tuttun?
-Hastalığım nedeniyle, ancak bir gün tutabildim! demiş.
Aynı soru, orada bulunan Bektaşi’ye sorulunca, hiç istifini bozmadan yanıt vermiş :
-Bu arkadaş benden bir gün fazla tutmuş!
Bizim eve de buyursun!
Bir zat Ramazan’da hiç evine gelmez, boyuna davetli davetsiz iftarlara gidermiş. Bir akşam birisi evine gelerek:
-Bu akşam sizin efendiyi filan yerde
iftara davet ediyoruz, buyursunlar, deyince,
Evin hanımı:
-Ramazan neredeyse bitecek, efendiyi gören yok. Siz görebilirseniz söyleyin. Bir gece de kendi evinde iftara buyursun!
Borcun var mı?
Bir ramazan günü III. Mustafa’nın veziri Koca Ragıp Paşa’nın konağında yapılan sohbet esnasında Ragıp Paşa Şair Haşmet’e hitaben:
– ‘Senin de borcun var mı Haşmet?’ diye sorar ve ondan sonra şu cevabı alır:
– Evet efendim, mahalle bakkalına bin kuruş, kasaba beş yüz kuruş…
Ragıp Paşa sorusunun anlaşılmadığını düşünerek şu açıklamayla birlikte tekrarladı sorusunu:
– ‘Ben onu sormuyorum, oruç borcun var mı?’
Şair Haşmet bu soruyu şöyle cevaplamış:
– Paşam, oruç borcunu Allah sorar; sizin soracağınız kul borcudur.
“Buba Ramazan nedur?”
Temelin küçük kızı Emine, Ramazan ayında babasına:
-Buba Ramazan nedur? diye sorar.
Temel:
– KiizzEmunem, Üstadumdedu ki: Ramazan İslâmunşartlarununbirunculerindendur. Bülûğçağuna eren her Müslümana oruç tutmak farzdur.
Emine:
-Buba ver elime, ben de tutayum” der.
Temel:
-Kizum elle değül, bir gün yemek yemeden, içmeden aç kalarak oruç tutacaksun” der.
Emine:
-Anladumbuba, der.
Temel:
-Emunem, diluna, gözuna, kulağuna da sahip olacaksun yoksa aç kalman fayda etmez” der.
Emine:
“Vuuyyy, o zaman arkadaşım Hatice’ye de bir daha karuşmuyacağumbuba, der.
Bunları Ramazana Verin
Vaktiyle adamın birisi her şeyin en güzelini bir yana ayırır, “Hanım bunu Ramazan’a sakla” dermiş. Gel zaman git zaman Ramazan ayı gelmiş, güzel güzel yemekler pişmeye, iftar sofraları dolup taşmaya başlamış.
Günlerden bir gün kapıya bir dilenci gelmiş ve Allah için bir yardım istemiş.
Kadın:
“Adın ne senin?” demiş.
“Ramazan”
“Ramazan mı? Dur öyle ise…”
Evde ne kadar ayrılmış güzel yiyecek, içecekler varsa kaplara doldurmuş.
“Al git bunları, bizim bey sana saklıyordu” demiş.
Çömlek hesabı
Ramazan günlerini hesaplamak için bir çömleğin içine her gün bir taş atar, Hoca. Bir avuç taş doldurur çömleğin içine Hoca’nın yaramaz oğlu,muziplik olsun diye. Bir zaman sonra arkadaşları:
-Bugün Ramazan’ın kaçı acaba? diye sorarlar Hoca’ya. Hoca’da:
-Şimdi eve gider öğrenirim, der ve evinin yolunu tutar.
Çömleği boşaltır; bir sayar, iki, üç sayar… Taşların yüz yirmi beş tane olduğunu görür. Şaşkın bir halde döner arkadaşlarının yanına Hoca.
– Arkadaşlar, bugün, Ramazan’ın kırkbeşi” der.
Hoca’nın bu cevabına gülüşür ve aralarından biri:
-Aman Hocam, bir ay otuz gündür. Hiç Ramazan’ın kırkbeşi olur mu? diye itiraz eder.
Hoca, biraz şaşkınlık biraz da kızgın bir ifadeyle:
-Ben yine insaflı davrandım. Benim çömlek hesabına bakacak olursak; bugün Ramazan’ın yüz yirmi beşi!”der.
