Bizde bu çocuklar varken ki her zaman vardır. Onlar Çanakkale ruhu taşıyan çocuklar. Dün Kervansaray Kültür Merkezi’nde Çanakkale Destanı anlatıldı. Lise talebeleri hem oyun oynadılar hem türkü söylediler hem de bir koro halinde hazırladıkları metinleri tek tek okuyarak bize güzel bir gün yaşattılar. O güzelim çocukları orada görünce içimi tarifsiz bir gurur kapladı. O kadar tabii o kadar işin içinde görevlerini yapıyorlardı ki tüm salon pür dikkat onları izledi. İçlerinden bir tanesi kendini o kadar kaptırmıştı ki sanki o anda Çanakkale’de ve o savaşın içindeydi. Heyecan içinde titreyen arkadaşı ve arkadaşlarını gururla izledik. 7 düvelin üzerimize saldırdığı, topraklarımızı bölüp parçalayıp bizleri esir etmek istediği Çanakkale Savaşlarında 253 bin evladımız şehit olmuştu. Çanakkale Boğazı’nı geçemeyen düşman kuvvetlerinin karadan saldırılarına Gazi Mustafa Kemal Atatürk önderliğindeki Türk ordusunun 8 buçuk ay süren savaşlar sonrasında elde ettiği büyük zafer Çanakkale ruhunun bugünlere kadar devamını sağladığı gibi bundan böyle de aynı heyecanla süreceğinin ispatını dün bizzat gördük ve şahit olduk. Tek bayrak, tek millet, tek vatan ve tek devlet ülküsünden dünya durdukça Türk milletinin vazgeçmeyeceği dün sadece Kervansaray’da değil Türkiye’nin her vilayetinde, her ilçesinde yaşatıldı. Yüksek ülküleri, sarsılmaz inancı ve ülkesine olan bağlılığıyla bir milletin neleri başarabileceğinin bizzat görüldüğü yerdir Çanakkale. Vurulmuş tertemiz uzanmış alnından yatıyor, bir hilal uğruna Ya rab ne güneşler batıyor sözünün kimlik bulduğu yerdir Çanakkale. Sevgili kardeşim Nurettin Aksu bu programa beni iyi ki davet etmiş, ben de iyi ki gitmişim. Gençlerimizin heyecanını o ülküyü nasıl bağrına bastıklarını, neler hissettiklerini ve neleri haykırdıklarını görmenin mutluluğunu yaşarken Türkiye Cumhuriyeti devletinin de emin ellerde olduğunu dün bizlere o güzel dakikaları yaşatan gençlerimizde gördüm.
