SANAT KOKUSU
Bir şeyler yazmak için
Bir şeyler yaşamak gerekir..
Yazı yazabilmek sancılı bir süreçtir..Bazen saatlerce kaleme dökülürken yaşananlar,
bazen de yaprak kıpırdamaz .
İşte bu anlarda geçmişe dönülür..Hafızanın cepleri yoklanır birer birer..Kimler kalmış ,
kimler gitmiş benden.
Otuz yıla aşkın başladığım sanat sürecinde karşıma ne çok insan çıkmış bilseniz.
Hepsini derin bir sevgi ve saygı ile hatırlıyorum.
Çünkü her insan,beni ben yapan bir şey katmıştır bugünkü bana..
İNsan, içinde ne taşıyorsa o kokar..
Okuduklarımız,yaptıklarımız,söylediklerimiz,yaşantımız ve etrafımızdaki insanlar bizim
oluşumumuzu sağlar..
Ve herkese bunu yayarız..
İstanbul da yaşarken yaptığım onlarca faaliyeti Gölcük’e taşıyabilmiş olmak benim için de
bir gurur kaynağıdır her zaman.
Bu kadar yaşanmışlık belki de başkalarına aktarılmak için bana verilmiştir..
Yıllarca gezdiğim Avrupa ülkeleri ve buralarda açtığımız sergiler benim hatıralarımın en
güzel yerlerinde..Ve arada çıkarıp bunu şimdilerde bilgilerimi paylaştığım öğrencilerime
aktarmaya çalışıyorum.
Tanıştığım yabancı ressamlar,ünlü sanat galerileri,sanat kongreleri ruhumu oluşturan
çok değerli yapı taşlarıdır..Hepsi birer puzzle parçası gibi bana en güzel yılları hatırlatır..
İstanbul da Fransız Sokağı’nda işlettiğimz Sanat Galerisi’nde yaptığım Uluslararası sergiler
ve festivaller sırasında tanıştığım onlarca insan unutulur mu mesela.
Flamenko müziğinin en güzel ritmleri eşliğinde ,ünlü ressamların süslediği değerli resimler
şimdilerde bir anı belki de..Fakat,hala aynı tadı ve heyecanı vermeye devam etmekte.
İspanya nın en ünlü dansçılarının ,son derece mütevazi ve neşeli tavırları yaptıkları işe derin
saygıları hayatın öğretilerindendi sanırım..
Ve tanıdığım bu insanlar içinde kendisiyle kavga eden ,kişisel gelişimini tamamlamamış
olanlara hiç yer olmadı.
Herkesin derdi,güzele ve estetiğe ulaşmaktı..Belki daha çok yer görmek,daha çok insan tanımak
ve daha çok ruha yatırım yapabilmek..
Müziğin,resmin,yazının,şiirin beslediği o dans eden ruhlar sadece kendi gibi ruhlarla mutlu oluyordu.
Onun için de daha çok ruha bunu anlatmak görevi olmalıydı.
Kendi adıma elimden geleni yaptığımı düşünüyorum.
Etrafımdaki insanlar bir menfaat çerçevesinde bana bağlı değiller.
Sadece sanatın iyileştirici, geliştirici ve huzur veren kurallarına bağlılar.
Daha çok görmek ve daha çok hissetmekten başka amaçları yok.
Ve daha çok SANAT koklamak..
Herkese Sanat dolu günler dilerim..
