EMİNE ZEYBEK’İ ZİYARETİM
Hayat ne kadar güzel ve enteresan. AK Parti Kocaeli Milletvekili, MYK Üyesi ve Anayasa Komisyonunda görev yapan çok değerli kardeşim Emine Zeybek’i makamında ziyaret ettim. Babası Mustafa Abiyle birlikte Emine kardeşim Ankara Hukuk Fakültesini kazandığında onu okula götürüp teslim etmiştik. Yıllar sonra Kocaeli’ne hizmette kendisinden çok şeyler beklediğimiz değerli kardeşimi Milletvekili olarak görmek beni ziyadesiyle memnun etti. Kuzenleri olan Ahmet Coşkun, Ali Kemal Coşkun ve şirketlerinin Satış Müdürü Orçun Korlu’yla Ankara’nın yolunu tuttuk. Son derece sıcak ve samimi bir hava içinde geçen sohbetimizde eski günleri yad ederek, hem nostalji yaptık hem de moral bulduk. O sırada Emine kardeşimin yanında olan Elmas Ablayla da sohbet etme imkanı bularak Ankara’dan güzel izlenimlerle döndük. Emine Zeybek son derece çalışkandır. Tabiri caizse tuttuğunu koparan bir insandır. İşte size Gölcüklü çok değerli bir milletvekili. “Kapım her zaman Gölcüklülere sonuna kadar açık” derken, bizler de bunun ne kadar samimi ve doğru olduğunu biliyoruz. İki tane yanında çok değerli asistanı var. Biri Ahmet, diğeri Sibel kardeşimiz, son derece sıcak ve samimi insanlar. Sibel kardeşimi zaten TEMA’dan tanırım. Kız kardeşim Nebiye’nin de yakın arkadaşlarından olur. Ve dönüş yolunda bol bol mola vererek çaylı, kahveli sohbetimizi sürdürürken güzel yolculuğumuzun güzellikle ve hayırlarla tamamlanıp Gölcük’e dönmek te ayrı bir güzeldi.
Sayısal Loto ve Vergi
İki Matematikçi, aralarında mesleklerinin ne kadar önemli olduğunu konuşuyorlar. Sonra içlerinden biri diğerine dert yanıyor:
“Ah azizim ah! Matematiğe yeterince önem verilmiyor. Aslında konuya devlet el atmalı ve Matematik bilmeyenlerden vergi toplanmalı.
Diğeri cevap veriyor:
“sayısal loto da bu işe yarıyor zaten…”
Alışkanlıklarımız
Bir gün bir psikiyatriste 30 yaşlarında bir adam geldi. Adam o yaştaki insanlarda nadir görülebilecek bir rahatsızlığını anlattı.
“Baş parmağımı emmeden duramıyorum” diye şikâyet ediyordu.
Psikiyatrist, hastasını dinledikten sonra “Fazla kaygılanmanıza gerek yok” dedi. Ve adama hergün sıraysıyla farklı bir parmağını emmesini önerdi.
Bu tavsiyeye fazlasıyla şaşırsa da hasta denileni yaptı.
Fakat elini ağzına her götürdüğünde bilinçli bir karar vermesi gerekti: O gün sıra hangi parmaktaydı?
Kısa süre sonra tekrar psikiyatristin kapısını çaldı adam.
Alışkanlığını terk etmeyi başarmıştı.
Hastasının anlattıklarını gülümseyerek dinleyen psikiyatrist, daha sonra şöyle dedi:
“Bir kötü yanımız alışkanlık haline geldiğinde onunla başa çıkmak zorlaşır.
Ama bu alışkanlık yeni tutumlar edinmemizi, yeni kararlarda ve tercihlerde bulunmamızı gerektirdiğinde, onun bu çabaya değmediğini anlayıveririz. Ve ondan kurtuluruz.”
“Hayatta işlediğimiz hataların çoğu düşünmek gerektiği yerde hislerimizle, hissetmek gerektiği yerde düşüncelerimizle karar vermemizden kaynaklanır.”
John Golbi
Kralın Hazinesi
Kralın hazinesi suyunu çekmiş… Ne yapsa ne etse de bu parasızlıktan kurtulsa? Danışmanlarının aklına bir cin fikir gelmiş…
Kapalı bir alana bir ‘keçi’ koymuşlar. Halka da bu ortaya konan şeyin ne olduğunu sormuşlar. İçeri ilk giren soruya karşılık, ‘Bunda bilmeyecek ne var? Tabii ki keçi!’ demiş! Heyet, ‘Bilemedin! Bu bir koyun. Ver 50 akçe!’ Soruyu bildiği halde ceza ödeyen kişi, dışarıda kendisinden sonra sınava girecek kişiye, ‘İçerde keçi var ama sen sakın keçi deme koyun de!’ diye sıkı sıkı tembihler.
O kişi içeri girdiğinde soruya karşılık, ‘Bu bir koyun!’ cevabını yapıştırır.
Heyet gürler: ‘Be ahmak adam, bunun keçi olduğunu tüm dünya bilir, sen nasıl cevap verirsin böyle! Ver bakalım 50 akçe!’
Bütün bu tartışmaları dikkatle izleyen Yahudi, sınava girer girmez şu cümleyi heyete peşinen haykırır:
Sayın kralım! Bu ortada duran ne koyundur, ne de keçi. Alın şu akçeleri!..”
Yani, köprüden geçenden de geçmeyenden de vergi alan Deli Dumrul misali…
Gideceğimiz Yer Kesin
Mübarek bir zat, bir Müslümana ait kabrin önünde durup, talebelerine sorar:
—Bu kabirdeki kişi, tekrar dünyaya gelse sizce ne ile uğraşır, ne yapar?
Talebenin birisi der ki:
—Elbette sürekli namaz kılar.
Diğer bir talebe de der ki:
—Devamlı oruç tutar.
Bir diğeri de der ki:
—Cihat eder, emri maruf yapar.
Velhasıl talebeler faydalı bütün işleri sayarlar. O zat buyurur ki:
—Bu mezarda yatan kişinin artık dünyaya kapıları kapanmıştır. Ama sizin oraya gideceğiniz kesindir; yani siz de onun gibi öleceksiniz. O halde neden şimdi bu söylediklerinizi yapmıyorsunuz?
Neyi bekliyorsunuz?
Onun kaybettiği fırsatı, siz bir ganimet bilmelisiniz yarına bırakmadan bu faydalı işlerle uğraşmalısınız..
