İNANCINI KAYBETMEDEN
Bu coğrafya hem acılı bir coğrafya hem de çok özel. Burada inancını kaybetmeden yaşayacaksın. Bir sırat köprüsü gibidir yaşadığımız coğrafya. Yürürken dikkatli, emin belki ağır ama sürekli adımlarla yürüyeceksin. İçimizdeki ve dışımızdaki düşmanlara karşı inancını kaybetmeden yaşayacaksın. Ülke bize gelecek nesiller adına dünden bırakılmış bir emanettir. Onu iyi koruyacaksın. Atalarımız canları pahasına korudular. Türk’ün son kalesini düşman çizmelerine çiğnetmediler. Adımız ve dinimiz değişmesin diye güle oynaya şahadet şerbeti içtiler. Onlar daha önceki Atalarından aldığı yüksek bir inançla yaşadılar. Hayat her şeyden önce inanmaktır. Vatanın ve milletin bölünmez bütünlüğüne, ülkenin tek bayrak, tek devlet, tek millet ve tek vatan olarak devam etmesine olan ve hedefe her zaman Kızıl Elma’yla buluşturan bir inanç. Yüzyıllardır oynanan oyunların tabi ki içimizde de maşaları olacak. İnsan çıkar uğruna karakterini sattı mı, her şeyini satar. Biz ise “Söz konusu vatansa gerisi teferruattır” diyenlerdeniz. Zor günlerden geçiyoruz. Belki daha da zorlarını göreceğiz. Ne olursa olsun inancını yitirmeden yürekli bir şekilde yaşamak gerek. Başka türlüsü yok. Çünkü başka bir Türkiye yok. Kırk küsur senedir gazetecilik mesleğinin içerisindeyim. O zaman zarfında kimler geldi, kimler geçti. Türkiye her şartta ve her zorluğu aşarak yoluna devam etti. Millete inanmak lazım, millete güvenmek lazım, bu asil millete kulak vermek lazım. Çünkü Edirne’den Kars’a, Sinop’tan Anamur’a kadar; 81 ilde, 81 milyon vatandaş bu ülkeye olan bağlılığıyla ve inancıyla yaşadı. Ne Mutlu Türk’üm diyene.
ÇALIŞKAN KARINCA ÇOK ÇALIŞIRSA!
Küçük Karınca her sabah erkenden işine gelir ve neşe içinde çalışmaya başlardı. Çok çalışır, çok üretir ve bunları keyif içinde yapardı. Patronu Aslan, Karınca’nın başında yöneticisi olmadan kendiliğinden bu kadar hevesle çalışmasına çok şaşırırdı. Bir gün karı ve verimliliği arttırmak için aklına parlak bir fikir geldi. Eğer Karınca, başında bir yönetici bile olmadan bu kadar üretken olabiliyorsa, bir de başarılı bir yöneticisi olsa neler yapardı. Bunun üzerine, müthiş bir yöneticilik kariyeri olan ve yazdığı raporlarla ünlü Hamamböceği’ni işe aldı. Hamamböceği işe öncelikle bir saat alarak başladı. Böylece Karınca’nın çalıştığı saatleri tam olarak ölçebilecekti. İş saatlerinde gevşekliğe müsaade etmeyecekti. Elbette raporlarını düzenleyecek bir sekretere de ihtiyacı olacaktı. Bu nedenle hem telefon trafiğini yönetmek ve hem de arşiv işleri için Örümcek’i işe aldı. Aslan, gelişmelerden çok memnundu. Hamamböceği’nin hazırladığı raporlar gerçekten harikaydı. Hatta ondan üretim hızını ölçen ve karlılığı analiz eden renkli grafikler de hazırlamasını istedi. Böylece bu raporları ortaklarına sunum yaparken kullanabilecekti. Hamamböceği, bu raporları üretebilmek için yeni bir bilgisayara ve donanıma ihtiyaç duydu. Artık artan ekipmanlar için de artık bir bilgi işlem departmanı oluşturmanın zamanı gelmişti. Bu işleri idare etmek için Sinek’i işe aldı.
Bir zamanlar mutlu, üretken ve rahat olan Karınca bu yeni toplantı düzeninden ve evrak işlerinden yılmıştı. Zamanın büyük bir kısmını sorulan soruları cevaplamak ve evrak işleri yapmakla geçiyordu.
Aslan, Karınca’nın bölümünün giderek büyümesinden memnundu. Bölümü daha da büyütmek üzere bir üst yöneticiye ihtiyaç olduğunu düşündü. Ve bölüm başkanı olarak başarıları ile ünlü Ağustosböceği’ni işe aldı. Kendi rahatına ve keyfine düşkün Ağustosböceği’nin ilk icraatı ofisi rahat edebileceği yeni mobilyalarla döşemek oldu. Tabi ki kendisinin yeni bir bilgisayara, bütçe kontrol ve stratejik verimlilik planı hazırlanması için kişisel bir yardımcıya ihtiyacı vardı. Bunun üzerine eski işyerindeki yardımcısını işe aldı. Karınca’nın çalıştığı yer giderek kimsenin gülmediği, neşesiz ve mutsuz bir mekana dönüşmüştü. Ağustosböceği, patronu Aslan’ı ortamın ruh halini değiştirecek bir çalışma yapılması gerektiğine ikna etti. Bunu üzerine, Karınca’nın bölümünde olup bitenleri gözden geçiren Aslan, üretimin ve karlılığın dramatik bir şekilde düştüğünü fark etti. Hemen, son derece itibarlı ve iyi tanınmış bir Danışman olan Baykuş’u sorunu çözmesi için işe aldı. Baykuş, Karınca’nın departmanında 3 ay geçirdi. Bu hummalı çalışmanın ardından ciltlerce süren muhteşem bir rapor yazdı. Raporun sonucu şuydu: “Departmanda aşırı istihdam vardı”. Aslan, raporu inceledikten sonra dramatik bir karar verdi. Ve, elbette, ilk olarak negatif tavırlarıyla dikkat çeken, mutsuz ve çalışma isteğini kaybetmiş olan Karınca’yı işten çıkardı.
KANAATKAR TEMEL
Temel deniz kenarında balık tutuyormuş diğer insanlarla. Oltasını atmış, beklemiş ve kocaman bir balık çekmiş… Balığı almış eline, nazikçe çıkarmış iğneyi balığın ağzından, şöyle bir balığa iyice bakmış ve denize atmış.
Ondan başka kimse balık yakalayamıyormuş. Temel tekrar oltasını atmış daha kocaman bir balık, tekrar balığın ağzından iğneyi nazikçe çıkarmış ve balığa şöyle bir etraflıca bakmış ve tekrar denize atmış.
Her seferinde daha kocaman balıklar yakalamış yine etraflıca baktıktan sonra balıkları denize.
Yanında balık tutanlar artık dayanamamışlar ve Temel’in yanına gelmişler:
– Amcacığım ne yapıyorsun sen, demişler.
Biz saatlerdir buradayız tek bir balık bile yakalayamadık. Sen ise kocaman kocaman balıkları denize atıyorsun.
Temel, dönmüş kalabalığa ve şöyle demiş;
– Çünkü benim tavam küçük.
