ELEKTRİK FATURALARI UÇUNCA
Sonunda iş dönüyor dolaşıyor vatandaşın cebine dalıyor. Önceki gün eniştem geldi, keyfi de epey kaçıktı. “Kayınço bu ne ya? 300 lira elektrik parası mı olur?” dedi. Ben de şaşırdım. “Bir yanlışlık olmuştur enişte git düzelttir, bir dilekçe falan ver” dedim. “Aynısını zaten dayının kızı da söyledi” deyince, “Aklın yolu bir” dedim. Sonra merak ettim. Sağa sola şöyle bir baktım, bizim Sami Tezer’e 200’ün üzerinde gelmiş, bir başkasına eskiye oranla çok daha farkı bir tarife. Malum elektrik fiyatları yeniden zamlanmıştı. Bütün buna rağmen, bir eve 300 liralık fatura gelmesi çok ta normal değil. Biraz daha kurcalayınca bu faturalar 45 günlükmüş diyenler oldu. Eğer öyleyse 45 gün önceden bu yana kullanılan elektriklerin tamamını yeni zam kapsamına alarak faturalandırmışlar. Peki o zaman şu soruyu soralım; elektrik faturaları aylık olarak okunduğuna göre, bu defa neden bir buçuk aylık olarak vatandaşın cebine yollandı. Mesela zamma kadar olan fatura ayrı, zamdan sonra kullanılan elektrik bedeli faturası ayrı olsa daha doğru olmaz mıydı? Sonuçta yandaki kahvede insanlar “Ne olursa olsun iyisi zengine kötüsü bize yansıyor” demeye başladı. Kafama takılan bir başka konu da şu dolar meselesi. Benim yoktu, hiçte olmadı zaten, alamadım. Ne umurumda ne de kafaya takacak halim var. Lakin alanların tümü o paraları bence geri iade etmesi gerekir. Ettiler mi, etmediler mi bilemem, ben şunu düşünürüm. Sonuçta bu alın teriyle hak edilmiş bir kazanç değil. İşin içinde alın teri de olmayınca kazanılan parayla ancak denizin ve güneşin tadını çıkartırsın, terlemen de ancak buna bağlı olur ki, sonunda ölüm var. Bak bu dünyada rahmetli Demirel “Keser döner sap döner gün gelir hesap döner” derdi. “Yollar yürümekle aşınmaz” derdi. “İstanbul’da su vardı da ben mi içtim” demişti. Hayatımızdan renkli bir sima olarak gelip geçti, sonunda o da gidenler kervanına katıldı. Bazı şeyler kıssadan hissedir çıkaranlar için.
Cömertlik İmtihanı
Yemen hükümdarı, oldukça cömert idi. İhsanları her yere yayılmasına rağmen, Hatim-i Tai’nin cömertliğinden bahsedilmesine tahammül edemez. Sarayında herkese büyük bir ziyafet verir. Zengin fakir herkes yer. Halkın, (Hükümdarın ziyafeti ne kadar muhteşem oldu, neredeyse Hatime yaklaştı) dediğini duyunca, Hatim sağ kaldıkça, cömertlikte birinci olmasına imkan olmadığını anlar, onu öldürtmeye karar verir. Çok güçlü bir genç bulup eline yirmi altın verir. İşi bitirince de, yirmi altın daha vereceğini söyler. Genç, sora sora Tay kabilesine kadar gelir. Güler yüzlü, kendisi gibi yiğit bir gençle karşılaşır. Bu sevimli genç (Hoş geldin yiğit. Çok yorgun olduğun anlaşılıyor. Bu gece misafirim ol!) diyerek evine götürür. Gece, misafirine çok ikram ve ihsanda bulunur. Sabah olunca, misafir gitmek isteyince, birkaç gün daha kalmasını ısrar eder. Misafir der ki:
– Çok önemli bir işim var. Bir an önce gitmem gerekir.
İyilik ve hizmet etmekten zevk duyduğu anlaşılan ev sahibi der ki:
– İşin nedir, sana acaba bir yardımım dokunabilir mi?
– Ey asil kişi, sen çok cömertsin, iyilik seversin, senden sır çıkmayacağı belli. Hatim isimli birini arıyorum. Acaba tanıyor musun?
– Hatim ile ne işin var?
Misafir, niçin geldiğini anlatıp der ki:
– Bu işte bana yardımcı olman mümkün mü?
– Elbette mümkündür. Yalnız bu iş pek kolay olmaz. Dediklerime uyarsan tereyağından kıl çekmiş gibi zahmetsiz olur.
– Ne yapmam gerekir?
– Hatim de senin gibi yiğit biridir. Belki öldüremezsin. Ben sana onun yerini tarif edeyim. Ancak öldüremez de iş meydana çıkarsa, yerini söylediğim için beni öldürebilir. Bu bakımdan benim ellerimi, ayaklarımı bağla. Zorla söylettiğin anlaşılsın.
Misafir, ev sahibinin elini, kolunu, ayaklarını iyice bağladıktan sonra sorar:
– Hatim nerede?
– Hatim denilen kimse benim. Madem benim başım senin işine yarayacak, ne diye onu vermeyeyim? Misafirin arzusunu yerine getirmek, gönlünü etmek benim en büyük arzumdur. Hemen öldür, kimse duymadan buradan git!
Genç, neye uğradığını şaşırır. Hemen Hatimin ayaklarına kapanıp der ki:
– Sana gül yaprağı ile vuran kalleştir. N’olur beni bağışla!..
Genç, helalleşip oradan ayrılıp hükümdarın huzuruna çıkar. Olanları anlatır. Hükümdar da, iyiliksever, cömert olduğu için hatasını anlayıp (Taşıma su ile değirmen dönmez. Cömertlik mal ile değilmiş. Hatimin cömertliği yaratılışından, fıtratından, güzel huyundan ileri geliyormuş. Sen verilen görevi fazlasıyla yerine getirdin) diyerek yirmi yerine kırk altın verir.
