KENDİ KENDİNE KONUŞMAK
Geçenlerde şöyle bir soruyla karşılaştım “Kendi kendinize konuşur musunuz?”
Yüksek sesle konuşmam ama kendi kendine konuşarak yürüyenlere insanların “Vah
vah! ” dediklerini hatırlarım.
Oysa çocuklarımız kendi kendine konuşarak oyuncaklarıyla oynarken, “Maşallah ne
güzel oynuyor.” denildiğini sizler de duymuşsunuzdur.
İkisi arasındaki fark nedir acaba?
Çocuklar daha sevimli oldukları için midir sizce?
Yetişkinler içinse çeşitli yakıştırmalar yapmak, belli bir bilinç seviyesine erişmiş
olduklarından mıdır?
Dijital çağın yaşamını gözden geçirecek olursak yalnız kalmış, iletişimden uzak,
sessizliğe alışmış insanları görmek mümkün.
Çevresinde konuşacak kimse yoksa ya da kendisi bilinçli olarak konuşmayı tercih
etmiyor, yalnızlığa alışmışsa ona kendisi eşlik edecektir.
Aklımıza takılan pek çok düşüncenin paylaşılmaya ihtiyacı olacaktır. Hepsi olmasa bile
içlerinden seçtiklerimiz, bizim için önemli olanlar, insanlarla paylaşılmayı
gerektirecektir. Bizler sosyalleşirken insanlara ihtiyaç duyarız.
Kimi zaman yeni tanıştığımız kişilerle, sohbet etmeyi severim diye özeline girecek
sorularla tadını kaçıranlar olsa da insanların varlığı sosyal gelişimimize katkı sağlar.
Ne var ki her zaman birileriyle birlikte olmuyoruz. Yalnız kaldığımız zamanlarda oluyor.
Böyle durumlarda kendinizi konuşurken bulmanız mümkün.
Evren boşluğu sevmez. Yanımızda birileri olmasa da kendi benliğimizle konuşurmuşuz.
En çokta öfke gibi, sinirli olduğumuz zamanlarda kendi benliğimiz eşlik edermiş. Yine
heyecanlıyken ve aşırı odaklandığınızda da mümkün oluyormuş.
Odanız da yalnızken yüksek sesle konuştuğunuz ya da sakince mırıldandığınız
olmuştur. En çokta biz bayanlar çantamızın içinde anahtar ararken kendi kendimize
konuşuruz, hele bir de çantamız büyükse, konuşarak arama yaparız.
Bir araştırma yapılmış ve farklı zorluklara sahip 6 ayrı görevi yerine getirmeye çalışan
yetişkinlerin %100’ünde kendi kendine konuşma görülmüş.
Katılımcıların %80’i, görevlerin 6’sının tamamında kendisiyle konuşmuş. Bu, insanlar
için sıradan bir olgu. Bilimde buna “gizli konuşma” veya “özel konuşma” adı
veriliyormuş; yani kendi kendine konuşma, delilik ile ilgili olan bir konu değilmiş;
kişinin diğer insanlardan ziyade, kendisine özel yaptığı konuşmalar olarak kategorize
ediliyormuş.
Tabi ki bu durum kendi kendinize konuştuğunuzun farkında olmanızla ilgilidir.
Yapılan çalışmalar, insanların işitsel komutlara daha etkili bir şekilde yanıt verebildiğini
gösteriyormuş.
Örneğin Bangor Üniversitesi tarafından yapılan bir araştırmada, kendilerine çeşitli
görevler verilen kişiler, görevin adımlarını yüksek sesle okuduklarında, sessizce
okumaya nazaran daha başarılı bir şekilde o adımları takip edebilmişler.
Bu sayede kendilerini çok daha verimli bir şekilde motive edebiliyorlarmış. Bir diğer
araştırmada ise, basketbol oynayan kişilerin kendi kendileriyle konuşmaları halinde
pas ve şut isabet yüzdelerinin arttığı gösterilmiş. Kendi kendimizle konuşmak evrimsel
açıdan sağlıklı bir davranışmış.
İçinizden gelenleri yapmanız için kendinizi haklı çıkarmaya ya da başkalarının onayını
beklemeye ihtiyacınız yok. Eleştirenler de olacaktır. Varsın olsun. Siz yine de İçinizden
kendi kendinize konuşmak geliyorsa konuşun.
Sevgiyle ve hoşça kalın…..(aysuazak@hotmail.com
Sonu gelmeyen yoldaki üç yolcu, bir akşam çantalarında son bir parça ekmek kaldığını
fark etmişler.
Nasıl paylaşacaklarını bilemeyerek kararı ertesi güne bırakmışlar.
Ertesi sabah birbirlerine rüyalarını anlatmayı ve ekmeği kimin alacağını rüyaların
belirlemesini kararlaştırmışlar.
Sabah olunca bir araya gelmişler.
Birinci yolcu rüyasını anlatmaya başlamış. ”Rüyamda yanıma bir melek geldi, beni
avucuna aldı ve gittiğim her yeri, yardım ettiğim herkesi, değiştirdiğim her hayatı
yeniden gösterdi.
Sonra gözünde bir damla yaşla melek bana dedi ki; ‘Yolun öyle iyi ve sadık bir
hizmetkar oldun ki bu ekmeği yemeyi hak ediyorsun.’ ve ben, tekrar yatağıma yatırdı.”
Anlatması bitirince sanki başka kimsenin bu kadar harika bir rüya görmüş
olamayacağından eminmiş gibi, ekmeği almaya gitmek üzere ayağa kalkmış.
