Anavatan Partisinin ikinci kongresinde 18 Haziran 1998’de Özal’a bir suikast yapıldı. Sağ el
başparmağından vuruldu. “Bu işi değiştirdik, buyur kardeşim.” dedikten sonra salondan pek de güçlü
olmayan iki el silah sesi geldi. Özal ateşe değmiş gibi bir refleksle sağ elini hızlı bir şekilde mikrofonun
yanından çekti, canının acıdığını gösteren bir dudak hareketi ile kürsünün arkasına eğildi. Basit bir
şekilde yaralandığı ortaya çıktı. Dakikalar sonra sağ eli kanlı bir mendile sarılı konuşmaya devam etti.
“Allah’ın verdiği hayatı Allah’tan başka kim alamaz.” dedi. Arkasından fotoğrafları açıldı.
*
Suikast, Trump’ınkine benziyordu. Farkı saldırganın yaralı olarak yakalanması olmuştu. Özal daha
sonra kendisini tasfiye etmek isteyen güç odaklarından söz etti. Ancak olay, teşvik eden, görev veren,
tetiği çektiren gizli kaldı. Kennedy suikasti de böyle olmuştu. Karanlıkta kalmış, emri veren
bulunamamıştı. Trump için bir talimat veren var ise o da bulunamayacaktır.
*
Özal’ın ‘güç odakları’ sözü her üç olay için de anahtar bir değerlendirme olarak kabul edilebilir. Trump
da muhtemelen bazı güç odaklarını karşısına aldı. İlk dört yıllık başkanlığı döneminde başına gelenler
ve hatta sonrakiler, mahkemeler vs. Başkanlığının ve adaylığının normal yürümediğini zaten ortaya
koyuyor.
. *
Peki Kennedy kimi, hangi güç odağını ya da odaklarını karşısına almıştı? Suikastten 23 yıl sonra ortaya
çıkarak İsrail’in Dimona Nükleer Santralı’nda 9 yıl çalıştığını Sunday Times gazetesine açıklayan kişi
Mordehay Vanunu, İsrail ajanlarınca ülkesine kaçırılmış, yargılamalar sonucunda 18 yıl cezaya
çarptırılmıştı. 2004’te serbest bırakıldı. İsmi bile değiştirilmişti. Yabancılarla konuşmama ve ülke
dışına çıkmama yasaklarını ihlal ettiği için tekrar tekrar hapishaneye gönderildi. İsrail hiçbir zaman
nükleer silahlara sahip olduğunu kabul etmedi. Ne doğruladı, ne yalanladı. Ancak uzmanlar
Vanunu’nun verdiği bilgilere göre İsrail’in en az 200 nükleer başlık sahibi olduğu düşüncesindeydiler.
*
Nükleer karşıtları tarafından ortaya çıkarılan belge ve yazışmalara göre 1963’te Kennedy ile İsrail
Başbakanı arasında Dimona Nükleer Tesisi nedeniyle büyük gerginlik yaşanıyordu. Taraflar defalarca
mektuplaştılar. Fransa tarafından 1958’de kurulan bu tesis nedeniyle önceki başkan Eisenhower,
Kennedy’i uyarmıştı. Tesis Amerikalı bilim insanlarının denetimine açılmak isteniyor. Karşı çıkan,
ertelemek ya da zaman kazanmak isteyen Ben Gurion istifa ediyordu. Yerine gelen Lev Eşkol da
benzer bir taktik izledi. Gerginlik o kadar yükseldi ki İsrail Hava Kuvvetleri Komutanı Dan Tolkowsky,
tesisin Amerikalı askerler tarafından basılabileceği korkusunu dile getirdi.
İsrail istemeye istemeye ve geciktirerek tesisi denetime açtı. Ancak bu hiçbir zaman Amerikalıların
istediği şekil ve periyotta olmadı.
*
Gerilim Kennedy’in ölümü ile dozunu kaybetti. Yerine gelen Johnson sözkonusu tesisin denetlenerek
nükleer silah üretilmesinin önüne geçilmesini Kennedy kadar önemsemedi. İşte Mordehay bu tesiste
çalıştı ve Amerikalılarının denetiminin nasıl aşıldığını anlatıyordu.
Peki ne oldu bu hayalet tesis? Şöyle bir araştırma yaptığınızda düşmanlarının İsrail’i hep Dimona’yı
vurmakla tehdit ettiğini görüyoruz. Bu tehdit bugün de devam ediyor.
