İçinizdeki çocuğa seslenin…
Çocukluğunuzun en masum yıllarına…
Kaybettiğiniz duygularınıza seslenin…
“Çocuksu yanım, neredesin?” diye…
“Yıllar sonra, çocuk olmaya geldim “deyin…
Seslenin çocuksu yanınıza…
“Şımarmak suç değil…”
“Gülmek, koşmak, ağlamak…”
“Suç değil…”
“Sakınma kendini…”
“Sen suçlu değil, çocuksun” deyin…
“Kendini suçlu hissedersen, özgürlüğünü kaybedersin“ deyin ona…
“Kendini iyi hisset ki, iyi hissetmenin gücü ile yanlış davranışlarını düzeltsin” deyin…
“Suçluluğun zayıflığı sana yeni yanlışlar yaptırır, kendini iyi hisset ki, kişiliğin güçlensin” deyin…
O, ”ama” dedikçe…
“Fakat “dedikçe…
Kendini suçlu hissedip çocuksu hatalarını söyledikçe…
Tebessüm edin, şefkatlice tebessüm edin çocuksu yanınıza…
Tutun çocukluğunuzun ellerini…
Çocuksu küçük ellerinizi…
“Bir şey olmaz, korkma” deyin…
“Sen çocuksun, kendini iyi hisset…
Suçlu değil, çocuksun“ deyin…
“Suçluluk hissini bırak” diye seslenin…
Kalbinizi özgürce genişletin…
İçinizden geldiğince seslenin…
“Suçluluk hissini bırak…”
“Kalbinde hissettiği ağırlığı bırak…” deyin…
Kapatsın o da gözlerini sizinle…
Öğretin ona da…
Küçük kalbini serbest bıraksın…
Usulca seslenin ona da…
“Hadi bırak kalbini, korkma“ deyin…
Gevşetsin o da kalbini, bıraktıkça iyi hissetsin kendini…
O bıraktıkça, siz de bırakın kalbinizi…
O iyi hissettikçe siz de iyi hissedin…
Yetişkinliğin ruhsal özgürlüğü,
Çocukluğun özgürlüğünün ürünüdür…
Çocukluğunuzu özgürleştirdikçe, özgürleştirin kendinizi…
*********
KENDİNİZİ KABUL
Yanlış bir davranışı yetişkinlik yıllarında yaptığınız ve bunun suçluluğunu hissediyorsanız kendi gerçekliğinizden kaçmayın… Yanlış davranışınızı savunmayın… Yanlışı kabul edin fakat kendinizi aşağılamayın, ezmeyin, suçlamayın.
“Evet, bu davranış yanlış “ diye davranışınızın yanlışlığını kabul edin… Yanlışınızı kabul etmek; sizi, kendinizi kötü hissettirmeye yönlendirirse içinize dönün… İç sesinizle konuşun.
İç seslerinize yanlışınızı kabul ettiğinizi söyleyin.
Ancak kötü hissetmenin huzursuzluğu ile yanlış davranıştan uzaklaşmak yerine, iyilik halinizi koruyarak yanlış davranıştan uzaklaşmayı tercih ettiğinizi söyleyin iç sesinize…
Bilinçaltınız, size kendinizi kötü hissettikçe iyi insan olacağınızı söylese de, siz kötü hissetmenin huzursuzluğu ile değil, iyi hissetmenin gücü ile iyi olmayı tercih edin…
Yanlış davranışınızı savunmayıp yanlışınızı yanlış kabul ettiğinizde… Yanlış davranışlarınızı, kendinizi suçlayarak değil, iyilik halinizi koruyarak bırakabileceğinizi kabul ettiğinizde; kendinizi iyi hissedin…
Bu iyilik hali ile KENDİNİZİ KABUL edin…
Kendinizi kabul ettikçe KENDİNİZLE BARIŞIN…
(ADEM GÜNEŞ/Kendini Affet kitabından alıntıdır.)
Sağlıkla ve sevgiyle kalın…
