“ Bir gün Atina pazar yerinde birileri Sokrates ‘ e fena hakaret ediyordu;
Sen bir alçaksın, cahilsin ve içki içicisin !
Sokrates , başını sallayarak cevap vermedi, sadece gülümsedi…
Zengin bir aristokrat, bu sahneyi izlerken ona sordu; Böyle hakaretlere nasıl
tahammül ediyorsunuz? Kendinizi kötü hissetmiyor musunuz ?
Sokrates yine gülümsedi ve dedi ki: ′′ Benimle gel “.
Tanıdığı bu aristokrat onu , eski bir tozlu depoya kadar takip etti…
Sokrates bir meşale yaktı ve işe yaramaz, paçavra delinmiş bir pelerin bulana
kadar etrafı aramaya başladı…
Bulduğu bu pelerini adama verdi ve dedi ki: ” bunu giyermisin sana uyar “.
Adam paçavra pelerine baktı kızarak :
-” İyi misin Sokrates? Bu paçavrayı giyecek miyim, diyerek geri attı “.
Gördün mü, dedi Sokrat, elbette kirli ve eski pelerini giymeyi reddettin…
Aynı şekilde adamın söylediği saçma ve edepsiz sözler bana da dokunmadı…
Birisi sana istemediğin bir şeyi verdiğinde ve sen onu kabul etmediğinde
reddedilen hediyenin sahibi kimdir?
Başkalarının hakaretlerine üzülmek ve öfkelenmek, onların attıkları paçavraları giymeyi kabul etmek gibidir…
Sorgulanmamış hayat, yaşanmaya değmez…
En akıllı kişi, neyi bilmediğini bilendir…
Kimseye birşey öğretemem, sadece onların düşünmesini sağlarım…
Sadece bir iyi vardır; Bilgi …
Sadece bir kötü vardır; Cehalet… (Kaynak: Xletsos-Basilhs)
Bizler de şimdi düşünelim ve kendimize soralım.
“Ben başkalarının attıkları paçavraları mı giyiniyorum?”
İnsanın bilgi edinmesi ya da öğrenmesi için önce merak etmesi gerekmektedir.
Miniklerinde her şeye yönelmesinin altta yatan duygu merak duygusudur. Bu nedenle her yere yönelirler.
Çünkü merak ediyorlar. Görmek, ellerine almak, tutmak, belki tatmak istiyorlar.Kimi zaman da üstüne basarak ezmek istiyorlar.
Özellikle alış veriş merkezlerinde miniklerin peşinden koşan pek çok anne babayıgörmüşsünüzdür.
Merak sadece miniklere özgü mü?
Öğrenmenin en temel yolu merak etmektir. Merak etmek bilgiyi getirir, tecrübeyi artırır, geliştirir. Bu şekilde bilgilenir, cehaletten uzaklaşırız.
Öğrendiğimiz ve hayata geçirdiğimiz sürece kendimizi mutlu etmeyi de başarmış oluruz.
Hayata geçirmiyor ve o bilgiyi uygulamıyorsak ya da o bilginin bize bir faydası olmuyorsa öğrenme tamamlanmamış demektir.
Öğrenmenin faydasını uygularsak görebiliriz. Özellikle ikili ilişkilerimizde de son derece önemlidir ki bu içsel huzurumuz için daha büyük önem taşır.
Başkalarının bizleri eleştirmeleriaçısından ele alırsak bu alanda edinilen bilgilerin uygulanması bizleri cehaletten uzak tutar.
Kendimizihuzura kavuşturur, yenilikçi bir birey oluruz. Oysa kullanılmayan bilgi bizleri geliştirmez.
Öyle ya başkalarının kendi yaşanmışlıklarıyla edindikleri düşünceler, bizimkine uymaz ve doğruluğu kendimizce tartışılabilir.
Bu durumda bilginin kaynağına kendimiz ulaşmalı ve bizde davranış değişikliği yaratmalıdır.
Bilgi öğrenildikten sonra uygulanmalıdır ki davranışlarımız olumluya doğru gelişsin. Bu arada uygulanmayan bilgi için ‘biliyorum’ diyemeyiz.
Başkalarının öğretilerinden çok düşündürdüklerine dikkat eder etkili ve nitelikli bir farkındalıkla kendimizi geliştirebiliriz.
İyi de bunu nasıl yaparız?
İşte tam bu nokta da yine Socrates’in şu sözleri ışık tutar. “Nefessiz kalana kadar.”
Sokrat bir gün oturmuş havuz başında arkadaşları ile konuşurken koşa koşa bir delikanlı gelmiş, demişki “Seni arıyordum, öğrencin olmak istiyorum!”
Ensesinden tutup çocuğu suyun içine batırmış.
Nefessiz kalana kadar.
Bir müddet sonra bırakmış ve derin bir nefes alan öğrenci adayına sormuş.
“Suyun altında ne kadar nefes almak istedin?”
Çocuk “Çok!” deyince Sokrat cevaben “Öğrencim olmayı bu kadar istemelisin!”
Eğer bir şeyi nefes alacak kadar isterseniz bir yolunu bulursunuz.
Tam da bu konu daistemekle ile ilgili olarakdaha fazla söze gerek kalmadan AndréMaurois çok güzel bir söz söylemiş.
“İstemek; istiyorum demek değil, harekete geçmektir.”
Kendi hayatlarınızı sorgulamanız dileğiyle sevgiyle ve mutlu kalın… (aysuazak@hotmail.com)
