Televizyon ekranlarında zaman zaman Fatih Ürek’in sunduğu Gelinim Mutfakta programını izliyorum. Gülsem mi ağlasam mı bilemedim. Kaynanalar ve gelinler bir kavga bir gürültü bir kıyamet sormayın. Yahu şuraya halim selim insanların çıktığını ne zaman göreceğiz? Hiç zannetmem. Çünkü başka türlü o programlar izlenmez. Reyting uğruna sanki oradaki yarışmacıları özenle seçiyorlar. Yapılan yemeklere akıl almaz eleştiriler var. Bir yanda gelinler birbirini yerken diğer yanda bir savunma mekanizması olarak kaynanalar da birbirlerini ağlatırcasına stüdyoyu terk edip Fatih Ürek tarafından yeniden odaya getirilene kadar gerilimi en üst noktada yaşıyorlar. Oradaki insanların yemek kültürleri, ağız tatları farklı olabilir. Kimi bir yemeği kuyruk yağı ile yapar, kimi zeytinyağı ile. Sonuçta insan hangi mutfak kültürü ile yetişmişse ürünü de masaya öyle getirir. Aslında herkes birbirinin yemek kültürünü bilerek belki daha önce bilgilendirilerek veyahut kendileri araştırarak yorum yapsalar hoşgörü biraz daha üst seviyeye çıkabilir diye düşünüyorum. Televizyon ekranlarında yılların kaynanalarının kavgasını ibretle ve biraz da hüzünle izlerken üzüldüğüm nokta da gözyaşı döken kaynanalar oluyor. Yaşların da vermiş olduğu ruh haliyle çok fazla duygusallaşıyorlar. Eğer Fatih Ürek olmasa belki tartışmanın boyutları hiç kimsenin arzu etmediği boyutlara bile gelebilir. Gelinler de maşallah. Pek dilliler ama tatlı dilli değil. Diyeceksiniz ki arkadaş bu program bu misyonları içinde barındırmasa kuzu kuzu bir program olsa onu kim izleyecek, eh burada da siz haklısınız.
İYİ Kİ ŞEKERİN VAR
Her zaman söylerler tatlıyı en çok şeker hastaları sever diye. Tam da o gıdadan uzak durması gerekenler vahşi batının kovboyları gibi kurşun atarcasına ama onu kendine sıkarcasına pasta, baklava, çikolata, şekerli ne varsa ona saldırırlar. Dün bir arkadaş baklavaları peş peşe götürüyordu. Yavaş ye boğulacaksın dedim. Çok da lezzetliymiş dedi. Ünlü bir markadan gelmiş. Adam şeker hastası ama gözleri ve kafası değil. Tatlılar ona beni ye dercesine bakınca şeker meker kalmıyor ortada. Bir dilim bir dilim daha. Sonra gelsin limon suları, gelsin sirkeli sular. 5 dakikalık keyif için 5 saatlik bir şekeri düşürme mücadelesi. Aslında bu nefsine yenilme hareketidir. İçindeki melek dur derken şeytan yesene diyor. Hani her zaman söyleriz ya yahu keşke yapmasaydım ama şeytana uydum diye. Şeytana uyarsan sonucu budur. Şeytan sana tatlıyı bir şeker gibi sunar da aslında o senin adına bir zehirdir. Bile bile zehirlenmek, bile bile lades demek işte budur. Hani bindiği dalı kesen ormancı gibi, avcı gibi.
EVDE KOLAY BULUNAN MALZEMELER
Sempatik bir hanım pek de güler yüzlü. Televizyonda yemek programı yapıyor. Kendine şöyle bir slogan bulmuş, evde kolay bulunan malzemelerle yemek yapmayı çok seviyorum diyor. Kolay deyince benim aklıma soğan, patates, makarna, ıspanak, börülce gibi şeyler geldi. Tabi ki yumurta. Acaba dedim bu hanımefendi bu kolay bulunan malzemelerle ne yapacak? İlgi ile izliyorum. O kolay bulunan malzemenin adı meğerse kocaman bir biftekmiş. Öyle ya herkesin buzdolabında şöyle elini attığında çok da kolay bulunan biz malzeme. Gözlerim fal taşı gibi açıldı tabi. Arkadaş yemeğe büyük bir keyifle, tarifini de en ince ayrıntılarına kadar anlatırken ben de herhalde bu arkadaş ya şaka yapıyor ya kafa yapıyor dedim. Şu anda bulunduğunuz bu mahalleyi bir gezin. Çalın bir kapıyı. Deyin ki evde kolay bulunan malzemeler deyince aklınıza ne gelir? Bakalım o cevap kocaman bir biftek veya bonfile mi, yoksa soğan patates makarna yumurta mı olacak?
