Sınıf arkadaşım Erdal Bayar’a ait akaryakıt istasyonundan benzin alıyorum. Ödemeyi kredi kartıyla yapacağım ‘Çocuk şifreyi girin’ dedi girdim, dönüp bana amca şifreyi girdin mi? Dedim ‘e girdim oğlum dedim’.’Allah Allah’ dedi. ‘Onay tuşuna bastın mı?’ dedi. Meğerse onay tuşuna basmamış. ‘Yok evlat kusura bakma yaşlılığıma ver’ dedim. Gülerek bana döndü amca ‘Ben senden daha yaşlıyım, kendimi 70 yaşında gibi hissediyorum’ dedi. Haydi bakalım buyurun buradan yakın öp babanın elini. Ne oldu bu gençlere niye kendilerini yorgun ve yaşlı hissediyorlar. Bu karşılaştığım ikinci olay daha öncekinde o dönemde yazdığım gibi durakta taksi bekleyen gençlere öncelik yaşlılara dediğimde üçü birden bana dönüp biz senden daha yaşlıyız amca demişlerdi.. Onlar 16-17 yaşındaki gençlerdi. Akaryakıt istasyonundaki genç ise 20’li yaşlarda. Bu memleketin ve ülkenin geleceği gençlerdir. Bu çocuklarla konuşmak lazım. Onları anlamak lazım. Evet belki mezun oldukları okulun karşılığındaki işte çalışamıyorlar belki çok düşük ücretlerle çalışıyorlar lakin ülkede milyonlarca işsiz var aslında iş bulup ta çalışanlar kendini biraz daha şanslı hissetse de ben kendimi 70 yaşında gibi hissediyorum. Demek psikolojik bir durum. Ya hiç işi olmayanlar ne yapsın? Gençlerin işsizliği devam ettiği sürece belli ki bu travmalarda artmaya devam edecek.. Bu çocuklarla mutlaka konuşmak lazım. Ümitlerini kaybetmemeleri için onlara tatmin edici açıklamalar yapmak lazım. Onları bu ülkeye inandırmak ve geleceğinde onların sırtında olduğunu anlatmak lazım. Zaman zaman televizyonlarda yapılan röportajlarda gençlerin yurt dışı hayali kurduğunu görüyoruz. Bunu engellemek lazım, bu ülke hepimizin ama her şeyden önce yarının ülkesi gençlerin…