FOTOĞRAFA BAKARKEN
İnsanoğlu yaşlandığında bebeklik fotoğraflarını görünce önce şöyle bir gülümser sonra vay be der. En güzel olanı gençlik fotoğraflarıdır. Cıvıl cıvıl, pırıl pırıl kendinden emin, bu dünyayla savaşırım coşkusu aynen böyle gider düşünceler. Sonra bakarsınız ki savaşçının kolları kırılmış her şeyi ben bilirimden ama benimde bildiğim bir şey yokmuş, bilmiyormuşum kafasına geçer. Sonra saçlar beyazlaşır, yüzler kırışır, alırsın eline albümünü karıştırırsın sayfaları vay anasını be dersin. Bir kez daha dün bebeklik sonra gençlik şimdide yaşlanıyoruz. İyi güzel de insanların her zaman bir de hayalleri olur. Ne yazık ki hayallerin başka hayatların başka bir dünyayı yaşıyoruz. O halde sokaktaki fotoğraflara da bakmanız gerekir. Onları gözlerinizin gerçeğiyle çeker, beyninize yerleştirirsiniz. Gülen insanlar, somurtanlar, belki bir köşede ağlayanlar, bir takım sessiz çığlıklar. Yani eğer onları duyabiliyorsanız hayatı boşa yaşamamışsınız demektir. Kenarından geçiyorsanız hayatı bir çok yerde ıskalamışsınız demektir. Yok onlara bakmıyor lay lay lom bir kafayla yolunuza devam ediyorsanız e bu da ot gelip saman gideceğinizi gösterir. Sokaklardaki fotoğraflara iyi bakın onlara iyi yansıtmaya çalışın. Halkın sesi olun ki hakkın sesi olabilesiniz yoksa fotoğraflara bakar bakar durursunuz.
