Siz, şimdi o etrafı gözleyen ürkek ve heyecanla bakan çocuklarımızı bir görün. Hani o ağlayan, hani o sessizce bir köşede iç çeken çocuklarımızı.
Anne ve babalarının elinden tutup, biraz şaşkın, biraz ürkek ve bir o kadar da heyecanlı olup birinci sınıfa başlayan çocuklarımızı hatırladınız mı?
Bilmem şimdi tanıyabilecek misiniz?
Neyle karşılaşacaklarını bilmeden ama buna rağmen hevesle okula gelen miniklerimiz.
Sessiz ve ürkek bir şekilde etrafı tarayan gözlerinde, ayrı bir mutluluk ve biraz da hüzün göreceksiniz. Nerede olduğunu bilip, nasıl bir yer olduğunu anlayamadan kendini sınıfta bulan canlarımız.
Akıllarında bir sürü sorularla yola koyulan ve onlar kadar heyecan içinde olan anne babalarımız. Nerede, nasıl ve kimlerle diye uzun uzun düşüncelerin sonunda, adını koymanın rahatlığı varken bir yandan da merak içinde olan anneler, babalar.
Ve işte yılın sonu geldi.
Şimdi her birine ayrı ayrı şeker katıldı ve ayrı ayrı tatlandırıldı. Tanımanız mümkün değil. Sadece tadına bakmanız yeterli
O çocuklar gitti ve yerine biraz daha bilinçli çocuklarımız geldi. Kıpır kıpır, cıvıl cıvıl, cin gibi. Bir yaş daha büyümenin bilinciyle, davranışlarında olumlu gelişmeler gözleniyorsa da hala çocuklar.
Çocuklarımız artık okuyup yazıyorlardı. Düzen kurulmuş neyin ne olduğu ya da ne olacağı konusunda belli bir bilince sahip olmuşlardı.
Okuma yazma çalışmaları sırasında zaman zaman umutsuzluklar yaşansa da şu an itibariyle okuyor ve yazıyor olmak sıkıntıları geride bırakmıştı. Yılın sonu gelmiş pek çok sorular da cevap bulmuştu.
İyi ama şimdi ne olacak?
Okuyor yazıyor olmak yeterli mi?
Artık rahatladık mı?
Biraz rahatladığımızı düşünebiliriz evet haklısınız. Ancak asıl bundan sonrası bizim en çok dikkat etmemiz gereken bir süreç olacak. Öğrenilenlerin pekiştirilmesi ve geliştirilmesi için.
Uzun bir tatile giriyoruz. Alışmış olduğumuz bu düzen yerini yeni programlara bırakacaktır. Muhtemelen bir süre programınız da ders çalışma olmayacaktır ya da sadece kitap okumaya yer vereceksinizdir. İlk bakışta bunun kulağa hoş geldiğini söyleyebilirim, özellikle bu yoğun çalışma temposundan sonra.
Tatilde uyku düzenimizde biraz değişiklikler olacaktır, elbette. Ancak bu geç kalkma alışkanlığı yaratmamalıdır ki her sabah vaktinde en zor olanı başaralım. Biliyorsunuz bir şeye başlamak, başlayabilmek en zor olanıdır.
Birinci sınıfı bitiren bir öğrenci her sabah yirmi dakika ve akşam yatarken de yirmi dakika kitap okuyabilir. ( Bu süre çocuğun isteğine göre değişebilir.) Sonrasın da okuduklarından aklında kalanları siz kahvaltı sofrasını hazırlayana kadar üç dört cümleyle anlatıp ve anlattıklarını yine üç dört cümleyle yazarak geliştirebilir.
Sohbetlerinizi de zihinden problem ve işlem becerileri ile süsleyebilirsiniz.
Onlara önemli ve değerli olduklarını, güvenli bir yuvada yaşadıklarını ayrıca onları oldukları gibi kabul ettiğimizi bilmeleri gerekir.
Bu duyguyu onlara hissettirmeliyiz. Buna inanan ve hisseden öğrenci, sadece öğrenci değil bir yetişkin bile kendini çok iyi hissedecektir. Böylelikle olumsuz duygularından özgürleşerek, kendinin pek çok şeyi başarabileceğine inanacaktır.
Başaramadıklarında ise önce bizler olanı olduğu gibi kabul etmeliyiz. Onlara da kendilerini olduğu gibi kabul edebilmelerini sağlamalıyız ve başarma yollarını ararken, uygularken yanlarında olduğumuzu hissettirmeliyiz.
Onları sevdiğimizi davranışlarımızla göstermek, ruhlarına hitap etmek başarının birinci anahtarıdır. “Ben güvendeyim ve olduğum gibi seviliyorum.” düşüncesi her çocuğa bir değer olduğunu hissettirir. Ona bu hissi vermek biz anne babaların en önemli sorumluluğudur.
Çocuklarımıza zaman ayırmalı, yerine getirmeleri gereken sorumlulukları için bir program yapmalı, buna uymalarını öğretmeli, bilgi ve yeteneklerini geliştirmelerini sağlamak için destek olmalı ve başarının verilen kısa molaların arasında olduğu fark ettirilmelidir.
Kendimize, sevdiklerimize zaman ayırmak, kendimizi eğitmek, bilgi becerilerimizi artırmak, baltamızı bilemektir. Başarıya ulaşmak için tek yol çok çalışmak değil yüksek bilgi, beceri sahibi olup verimli çalışmaktır. Dinlenmek ve çalışmak arasındaki ince çizgiyi ayırt ederek baltanızı her daim bilemeniz dileğiyle.
