İnsan garip bir varlık. Sahip olduklarının değerini bilemiyor kolay kolay. Sağlık, iyi bir iş,
para, huzurlu bir yaşam, dostlar, düşündüğü birçok şeyi gerçekleştirebilme olanağı yetmiyor
sanki insanoğluna. Hesap kitap bilmez bir mirasyedi gibi, her an hazır sahip olduklarını gelişi
güzel tüketmeye. Oysa sağlığın değeri sağlıklı iken bilinmeli, paranın değeri parasız
kalmadan.
Dostluklarımızı beslemeliyiz hep sevgiyle, ihmal etmeden. Ya sevdiklerimiz gece yarısı
uyandığınızda yanı başınızda sevdiğinizi görmek. Uyku mahmuru gözlerle ‘günaydın’ diyerek
kahvaltı masasına gelen kızınıza, oğlunuza gülümsemek. Boyunuzu ne zaman geçtiğini tam
olarak anımsayamadığınız oğlunuzla erkek erkeğe sohbet etmek, annenizin elini öptüğünüz de
tarifsiz bir huzur duymak. Bunlar değil mi yaşamlarımızı anlamlı kılan?
İnsanlar; Ben diyor, dili varmıyor kolay kolay, biz diyemiyor. Bilmiyor kurulan cümlelerdeki
‘ben’ler azaldıkça, paylaşımlar arttıkça büyüyeceğini aslında. Tek başına pek bir şey ifade
edemeyeceğini, alfabedeki bir harf olmanın yeterli olmadığını, anlamlı cümleler için diğer
harflere gereksinmesi olduğunu anlayamıyor. O nedenle anlamlı bir cümle bile
oluşturamıyorlar ve adı geçmiyor çoğunun dostluklar tarihinde.
Milyonlarca aç insanın yaşadığı, savaşların binlerce masum cana kıydığı, insanlığın neredeyse
yok olmaya yüz tuttuğu, giderek kurak bir çöle dönüşmekte olan dünyamızda, inadına
yeşermeye çalışan sevgi, barış, dostluk fidanlarını sulamaktan kaçıyor sanki. Dost arıyor ama
dost olamıyor, sevilmek istiyor ama sevemiyor, özgürlük istiyor ama ‘biz de varız, buradayız’
diye sesini çıkartamıyor.
Her gün yeni bir başlangıçtır… Yaşamak ne güzel şey, iliklerine kadar yaşadığını
hissedebilmek. Ilık bir Sonbahar sabahında, güneş yüzünü göstermeye başlarken dağların
ardından, açmak pencereyi ve solumak o temiz havayı. Yaşamayı seviyorum demek ve yeni
bir güne başlamak sevdiklerinle.
Aynalar alnımızdaki çizgilerin arttığını gösteriyor belki, ama önemli olan aynada yüzümüzü
gerçekten görebilmek değil mi? Bakabiliyorsan aynadaki yüzüne korkmadan, görebiliyorsan
gözbebeklerinde sevmenin, yaşama isteğinin kıvılcımlarını, hala HER YENİ BİR GÜNDE,
YENİ BİR UMUT VAR demektir.
Her gün yeni bir başlangıç, yeni bir fırsatsa her gün koşun aynaya. Korkmadan, çekinmeden
bakın yüzünüze, kendinize. Bir daha, bir daha. Sonra bırakın sözcükler dökülsün
dudaklarınızdan. Her şeye rağmen, yaşamak güzel.
